Direct door naar de tien belangrijkste take-aways uit mijn gesprek met Joseph Oubelkas? Lees dan hier verder.

00:00:04
Speaker 1: Hij zat vier en een half jaar onterecht gevangen in Marokko, kwam vrij en schreef zijn eerste boek. Nu zijn we tien jaar, twee boeken en ontelbaar veel lezingen verder en ga ik in gesprek met Joseph Oubelkas over de vraag: hoe maakbaar is geluk als de grootste ellende je zomaar kan overkomen? Joseph, ik heet jou van harte welkom in de podcast.

00:00:33
Speaker 2: Bedankt mister Geert.

00:00:35
Speaker 1: Er is zoveel om te vragen, je hebt er zo'n groot verhaal om te delen en daar wil ik het ook zeker over hebben. En aan de andere kant wil ik ook vooral de flow volgen in dit gesprek en kijken waar dat onze naar toe gaat leiden. Maar in dit geval wil ik wel ergens mee beginnen. Specifieke punt, en dat is ja, dat is dankbaarheid en dat is dat is voor mij ook uitspreken naar jou dat ik dankbaar ben voor jouw verhaal, dankbaar voor jouw inspiratie en kracht die daarin zit, ook voor de kwetsbaarheid die je daarin kant, en dankbaar voor de ja, de wijze lessen die die hierdoor je verhaal aan mij geschonken hebt en ehm ja, ik ben ik ben dankbaar. Jouw boek is een bron van kracht en inspiratie voor mij geweest in een moeilijke tijd. En wat mooi is dat dat mijn moeder hem destijds aan mij gegeven heeft, dat boek, waar ik ook een podcast mee opgenomen en ik weet tegelijkertijd dat door jou te bedanken ik ook een hele hoop mensen bedankt die ervoor hebben gezorgd dat jij bent geworden wie je bent, waaronder jouw moeder.

00:01:54
Speaker 2: Nou mooi, man, eh, dank je wel!

00:01:59
Speaker 1: Als het gaat om jouw verhaal en datgene wat jou heeft gemaakt en gebracht, het wat je nu bent, zou jij, degene die jou niet kennen, daar een stuk in mee willen nemen en je eigenlijk jouw verhaal. En daarmee kunnen we ook snel te kort doen, want het is het is een groot verhaal. Maar ik ben wel benieuwd. Wat is het wat je vertelt als je op een verjaardagsfeestje iemand tegengekomen iemand zegt hij: Joseph Oubelkas ja, dat komt me bekend voor. Wat is dat ook alweer ken ik jou ook weer van. Wat is dan dat, vooral wat je dan verteld?

00:02:29
Speaker 2: Nou. Wil je het echt weten wat ik, vooral als iemand op een verjaardagsfeest af en naar je toekomt?

00:02:33
Speaker 2: Dan zullen wij verhaal.

00:02:35
Speaker 1: Nou dan zeg ik je eerlijk is eerlijk.

00:02:37
Speaker 2: Vraagt erom. Dan zeg ik: gaan maar naar bol.com?

00:02:41
Speaker 1: Website en dan. Lees het, en dan komen we terug als je nog vragen hebt. Ha ha nee is heel fout, commercieel. Maar weet je dat komt? Dit komt omdat ik, als ik op verjaardagsfeestjes ben en zo dan ik ga niet iedereen uitleggen als ze via horen van goh ja Joseph wat is er met je gebeurt? Ik over dit en dat kun je daarover vertellen heel eerlijk. Daar heb ik geen zin in, want ik ben op dat verjaardagsfeestje ik sta op iedere week op verschillende podia mijn verhaal te delen en op een verjaardagsfeestje ben ik met vrienden en dan wil ik het gewoon hebben over weet ik veel geouwehoer over het weer, erover wat de redelijk nieuw zich afspeelt of slap geleuter. Dat vind ik ook af en toe lekker gewoon. En dan wil ik niet heel mijn verhaal aan één iemand gaan uitleggen over het feit dat ik onschuldig heb vastgezeten dat moet gaan verdedigen. Van de zie je al de blikken, heel onschuldig vast, iedereen zegt dat toch. Maar wat is er dan gebeurt? Dus uiteindelijk voor jou maken wel een uitzondering, je luisteren.

00:03:46
Speaker 1: En zeker als je, als je aan de duistere bent, want we gaan er ook niet al te uitgebreid op in, dus dat is misschien ook wel zeker, vooral ook als je luistert ja is gaf het boek aan en luisteren ook het boek en dat zeg ik ook met name als lezer en als iemand die dat, ja, die die die op die manier jou ook deels hebben, even leren kennen. En dus gaat het vooral doen en weet dan ook dat aan het einde van deze podcast doen, want givaway en geef ik graag beide boeken van jouw cadeau aan iemand. Dus als je luistert tot het einde dan en dan leg ik dan even uit hoe je hoe je kunt winnen en dan hoef je niet via bol.com maar dan krijg je van mij opgestuurd.

00:04:27
Speaker 2: Persoonlijk gesigneerd dan zorg ik dan.

00:04:29
Speaker 1: Hartstikke leuk!

00:04:31
Speaker 2: Nou, ja, goed dus er zijn een notendop is echt gewoon het eerste boek heet natuurlijk 400 brieven van mijn moeder. Dat is puur omdat ik dus in die periode van jaren onterecht gevangenschap filmpje, vooral moeder heb ontvangen. Ja, ik was 24, ik heb gestudeerd, ik heb gewoon een leuk leven, zoals ik hoop menig andere die nu luistert. Basisschool, havo, hbo, leuke vriendengroep te gekke, ja, een vriendin, gewoon een leuk leven. Ik heb hoge informatica gestudeerd, start uiteindelijk mijn eigen je ct onderneming, even een opdrachtgever vraagt of ik naar Marokko wil, want ja, Marokko zn land van mn vader, mijn moeders daarentegen Nederlands. En ja goed, ik was destijds 23 toen ik naar Marokko ging en ik was 24. Dus een jaar later, toen mij ja, het voorval overkwam dat mij werd gevraagd van goh je moet naar dit en dat bedrijf toe voor je werkzaamheden ik ga er naartoe, maar ik zie dat bij dat bedrijf een inval heeft plaatsgevonden, de inval met allemaal mensen in uniform en shotgun pistolen ik zie er altijd voor me en allemaal ouders met zwaailichten en ik denk van joh, wat ze hier aan de hand en ik wil het graag weten van de opdrachtgever, dus ik zet mijn auto aan de kant van de weg, ik snap uit en ik loop naar de Poort toe en ik ga vragen wat er aan de hand is en ze zagen we nog niet eens in het begin, maar uiteindelijk zagen we zwaaien en doen, omdat: ik het graag wilde weten en die mensen in uniform, die komen naar me toe en die vragen: wie ben jij en ik leg het uit dat joseph als ben dan kan Nederland kon, dat ik voor mn werk ben en toen moest meekomen niet weten dat dat de eerste stap richten. Wij een nachtmerrie en ja, goed te begeleiden naar twee witte bussen. 8000 kilo drugs zat erin en ja, ze zeiden uiteindelijk: van goh die die 8000 keer, de drugs en daar heb je ermee te maken. Ik zeg nou ja, daar heb ik helemaal niks mee te maken. Ik bedoel, ik wist niet eens wat er aan de hand was. Als ik mee te maken had, had ook wel lekker doorgereden hallo, dus je moet naar de echte daders op zoek. Nou ja, ik, je moet toch maar even meekomen dus ik mee naar het bureau voor ondervraging en ik op alle vragen gewoon antwoord gegeven. Maar ik moest er blijven en dan kwam er niet meer weg.

00:06:49
Speaker 1: Het bizarre verhaal, ja, dat is een bizarre gebeurt als je dat zo vertelt, als je daar wat voor een gevoel krijg je daarbij, of in hoeverre ben je weer even terug in die situatie? Nou, het is, het is.

00:07:02
Speaker 2: Vooral het gevoel dat we even kijken, betrapt, maar iedere keer weer op het gevoel van een beetje ja, nee van verdriet. En nu zeg ik een beetje verdriet, want ik ga niet helemaal in terug, natuurlijk qua emotie, maar het gevoel van verdriet dat zo maar heeft kunnen gebeuren, dat het zo maar iemand anders kan gebeuren.

00:07:22
Speaker 1: En.

00:07:23
Speaker 2: Dat is iets. Ik wist niet dat het zomaar kom en dat heeft me zo veel verdriet gedaan. Dus dat je zomaar van straat.

00:07:30
Speaker 1: Geplukt kan worden.

00:07:32
Speaker 2: Dat je gewoon met beschuldigingen achter tralies wordt gezet en sterker nog, dat ze zelfs wisten hè voor wie die drugs waren. Ze hadden naam, adressen, telefoonnummers, hadden een vingerafdruk van chauffeurs, hadden zo veel informatie. Mag de de echte daders aan te gaan?

00:07:47
Speaker 1: En dat werd niet gedaan. Dit is het woord het hier is het woord onvoorstelbaar vooruit.

00:07:53
Speaker 2: Ja, nu nu nog, nu nog voel ik het inderdaad, ik denk van ja, dat kan toch niet. Ja, ik had het nog begrepen echt waar. Ik had begrepen dat als ik bijvoorbeeld aan het douane zou worden staande gehouden en ze zegt tegen mij: meneer in de kofferbak, daar zit drugs in en dan kan ik wel zeggen: ja, dat weet ik niks van. Maar ja, het zit wel in mijn kofferbak van mijn auto, dat justitie kunnen begrijpen. Maar nu zit het bij wijze van spreken de kofferbak van de auto van iemand anders.

00:08:20
Speaker 1: En die wordt gaat.

00:08:21
Speaker 2: Eigenaar van die auto zijnde want dat kan toch helemaal niet, dat is toch doen we één, nee hoor, ik kon gewoon vragen wat er aan de hand is en ze nemen we mee. En ja, ik krijg je uiteindelijk ook gewoon naar tien jaar celstraf.

00:08:34
Speaker 1: Dus je krijgt de eist tien jaar. Uiteindelijk zit je vier en half jaar. Van die tien jaar kun je ons daarin meenemen in. Het is een bizarre periode geweest en dat heb je echt uitgebreid in je eerste boek, 400 brieven van mijn moeder heb je daar uitgebreid over verteld. Hoe die tijd ook geweest is. Voor kun je dat een stukje. Allereerst toelichten waarom? 400 brieven van je moeder, wat wat, wat is, wat maakt dat dat? Dat dat dat de titel van dit boek is geworden.

00:09:08
Speaker 2: Dat is de titel van het boek geworden, omdat ik heb geleerd gedurende die jaren hè, want het is mijn 2004 overkomen, het wel eens negen mocht dan eigenlijk naar huis eh, dat mijn focus werd op wat ik wel had, op wie ik wel heb, wat er wel mogelijk is, die gevangenismuren die gingen niet mijn geluk bepalen. Sterker nog, die waren daar alleen maar met al het prikkeldraad en tralies om jou ongeluk te bepalen. En dat heeft een hele tijd, want ik ben door het rouwproces heen gegaan. Ik heb verdriet, gaat het gevoel van machteloosheid boos uit frustratie, onrecht, wat we allemaal kennen, daar ben ik er doorheen geweest. Maar op een gegeven moment kwam van mij wel de knop van: ja, het is nu wat het is en gesteund door die brieven van mijn moeder, die we ook vertelde: kind, we weten allemaal dat je niet hoort, maar de harde realiteit is dat nu wel zo is, en we doen onze stinkende best om jou eruit te halen. Hij had de Nederlandse overheid, iedereen zegt mee bemoeien, want iedereen wist: ja, weet je wel, die jongen, die moeten we gewoon weg. Dus ik wist iedereen maar eens aan het knokken vormen. En toen zei mijn moeder, dat betekent je moet daar gewoon sterk zijn, want als je niet sterk bent, dan ga je verliezen. En die woorden van mn moeder.

00:10:24
Speaker 1: Ja, dat.

00:10:25
Speaker 2: Ja, die werden eigenlijk wel een leidraad in mijn verhaal, waardoor ik zei van ja, oké, ik moet dat inderdaad gaan oppakken, want anders ga ik het hier verliezen en dat moet niet de houding gaan worden. Ik moet hier uit als winnaar en dat kost natuurlijk heel veel tijd. Dat is een proces, dat kan niet van de één op de andere minuut of de één op de andere dag, maar het werd wel mijn focus en daarom heet niet de helft van Marokko of de helft van de wereld of de helft zus, nee, het heet 400 brief van mijn moeder, want die had ik, en dat is wat ik iedereen altijd graag uitleggen als je iets niet hebt. Ik kan er ook niks aan doen, maar je hebt altijd wel iets of iemand, maar jij moet het wel willen zien.

00:11:05
Speaker 1: Mooi, en daarmee de wijsheid dat die kracht, wat je daarin hebt gevonden. Daar heeft ook je er een grote rol in gespeeld. Als je kijkt naar de brieven die ze schrijft, zit dat ook als Rode draad in haar brieven van focus je op die dingen die je wel kunt, stelt doelen voor jezelf, ontzettend krachtig om te lezen.

00:11:25
Speaker 2: Ja, dat vond ik ook in ieder geval de brief en daarom wil ik ook zo graag delen.

00:11:29
Speaker 1: Had en en en en het tweede boek gaat het met name over het proces daarna, gezondheid, liefde, vrijuit dat is het tweede boek. Hier. Dan schrijft en dan wil je eigenlijk ook terug op die periode waarin je vier, een half jaar vast heb gezeten of dat was de eerste, het eerste boek en daarna over oké, wat gebeurt er dan na die tijd? En en hoe gaat het proces van het schrijven van het boek ook? En in dat boek schrijf je ook van oké. Natuurlijk krijg je ook heel vaak de vraag: hoe voelt het om onterecht?

00:11:56
Speaker 2: Vast te zitten.

00:11:58
Speaker 1: En er is een kleine passage in dat boek. Ja, wat er dan? Wat het voor mij ook heel krachtig samenvatten hoe je hoe je dat noemt en en dan lees ik het nu voor, dat is: als je als mijn wordt gevraagd hoe het voelt om onterecht in de gevangenis vast te zitten, spreek ik naast het gevoel van onmacht en frustratie ook over het benul van tijd, alsof je moet wachten op het vliegveld, omdat het vliegveld vier en of vliegtuigen vier en een half uur vertraging heeft. Dat duurt om meetbaar lang en vervang in dat geval dan het woord u voor jaar is, dat lijkt me wel sprekend genoeg. Dat is allemaal wel iets bij voorstellen.

00:12:36
Speaker 2: Ja, en dan wil ik nog wel aan toevoegen dan geen vliegveld als Schiphol ofzo en je hebt wie je. Je telefoon is dood, je hebt niks, die zit in een klein wachtkamer, je ergens op een Afrikaans vliegveldje helemaal vies, zwetend helemaal vol.

00:12:51
Speaker 1: Eh.

00:12:52
Speaker 2: Je hebt niks om handen!

00:12:54
Speaker 1: Nee, want de.

00:12:55
Speaker 2: Een half uur wachten.

00:12:57
Speaker 1: Ja, want die beelden die je daarin, want ik heb je ook zien spreken en tijdens de presentatie laat je ook fotos zien van. Het is niet de gevangenis die we voor ons zien als we in Nederland zijn en denken aan een gevangenis, maar het is echt als sardientjes in blik echt in onmenselijke omstandigheden opgesloten zitten. Nog een quote ook uit de tweede boek gaat ook over die periode en dat ik dat dat is, is is dat hoorde ik als een Rode draad in je boeken terug, maar ook ook in je je presentatie, als je over over de periode vertelt en en die komt van je moeder, en die zegt op den duur, jij quote haar, en wij hebben besloten om een fout gemaakt door andere, geen overheersende plek in ons verdere leven te geven, op een gegeven moment een plek op de plank met herinneringen waarmee je verder kunt. Verder moet vergeten doen we nooit, maar het zal ons nooit kapot maken. Het is een houding, maar.

00:13:57
Speaker 2: Vind ik ook wel waar we eigenlijk, want het is een stuk, ik lang niet meer het teruggelezen waar doe ik het zo hoor, denk ik van: ja, het is wel zo.

00:14:04
Speaker 1: Verzonden. Dus als tien jaar geleden, toen heb je weer, kwam je weer op vrije voeten.

00:14:09
Speaker 2: Klopt, ja, deze zo tien jaar geleden is.

00:14:11
Speaker 1: Om tien jaar geleden.

00:14:13
Speaker 2: En die heeft tijd, gaat zo snel je sowieso.

00:14:15
Speaker 1: Nou, daar wil ik wil graag een beetje over hebben, want hij wil je alles weten over dat verhaal, over dat bizarre verhaal, vooral de boeken. Maar ik ben nu ook vooral benieuwd: hoe is het nu een beetje? En laten we eens kijken naar de themas die je zelf aan hebt gegeven, die belangrijk zijn. Hoe is nu met je gezondheid?

00:14:34
Speaker 2: Gisteren nog goed gesport ik sport gemiddeld zo'n drie keer in de week. Lekker krachtsport hou ik van gewoon gerichte energie kwijt, gewoon je je je lichaam gaan testen. Ik ben ook niet meer de jongste. Eerlijk is eerlijk, ik wordt in september 39 en dat betekent dat er volgend jaar 40 wordt. Dat is echt wel een beetje dingetje.

00:14:54
Speaker 1: Ik bedoel: begin dat wel?

00:14:56
Speaker 2: Ah.

00:14:56
Speaker 1: Wel.

00:14:57
Speaker 2: Cursus op 40, dat is echt wel. Als je toch in de krant leest, man van 40, dan denk je hoe, dus echt een oude man of zo weet ik veel. Ik voel me helemaal niet zo, hè, het is ook maar eens juist number zeggen ze, maar het is al waar, het is maar daarmee, als je praten over die themas gezond en liefde, vrijheid. Ik heb daar heel bewust voor gekozen, omdat het drie themas zijn zijnde die we eigenlijk allemaal voor lief nemen zodra je niet meer hebt en daar kun je hebben natuurlijk helemaal over meepraten ik heb ook een aantal vrienden die ziek zijn, in een rolstoel zitten. En ja, als je ziek bent, dan heb je maar één wens: terwijl gezonde mensen hebben 1000 wensen en ik wil iedere keer weer teruggaan teruggaan naar de basis, zo van weet je wel wat lichaam is, je tempel en ja, ik moet even ergens afkloppen maar ik ben eigenlijk nooit ziek en ik en het gaat goed, maar, maar daar ben ik ben er wel heel bewust mee bezig en dus dat dus ik ben gezond en wel.

00:15:55
Speaker 1: En als je kijkt naar met mental zeg maar hoe ja, hoe fris en gezond ben je ben je ook mentaal.

00:16:02
Speaker 2: Ja, ja, hoe fris en gezond bent!

00:16:05
Speaker 1: Ja, dan moet ik even opletten, gesticht als nee hoor.

00:16:12
Speaker 2: Dat is misschien nog wel de allergrootste uitdaging eh van vandaag de dag en ik denk dat dat voor de meeste mensen geld, omdat het systeem waarin we leven, de buitenwereld het is een hele snelle wereld. Je moet presteren, ze allerlei verwachtingen, je moet, je moet zo, terwijl ik wil heel graag terug van: ja, ik moet er helemaal niks. Het enige wat ik moet echt, is gewoon voor mezelf zorgen, zodat ik kan zijn voor een ander. En dat kan alleen maar als ik ook de focus op mijzelf en waar ik blijven wordt en waar ik gelukkig van wordt en ik zie veel te veel mensen nog hun eigen geluk uit handen geven, daarmee ook de schuld aan de andere geven, dat ze hun gelukt maar bepalen, terwijl ik altijd graag terug wil brengen naar jou zelf wat jij bepaalt, jouw geluk en niet iemand anders. Maar dan moet je wel snappen en dat is de hele mentale mindset waar ik eigenlijk, ja toch wel constant mee bezig ben dat dat gewoon goed blijft.

00:17:09
Speaker 1: En waar komt dan, denk je vandaan dat mensen dat zo makkelijk weggeven.

00:17:14
Speaker 2: Ik denk, omdat ze gewoon niet hebben geleerd hoe dat, hoe we daarmee om te gaan op school. Of ja, je je je leert niet hoe je nou je eigen geluk bepaald. Dat komt wel steeds meer en opleidingen en de basisscholen echt programmas van over geluk, dat vind ik echt briljant. Gewoon maar we. Maar we leren niet echt. Hoe bepaal je jouw geluk? En ja, dat is iets wat ik wel heb geleerd in die hele harde school, binnen de gevangenismuren waardoor ik dat ook één op één heb kunnen toepassen in deze vrije wereld en dat ik heb geleerd dat als ik het kan, dan kan iedereen het zonder enige uitzondering. Maar dan begint wel discussie, want dan krijg ik heel vaak mensen. Ja, nee, maar dat zit niet in hem. En die persoon, nee, die is niet intelligent genoeg en die die is te dik en dun en die is zwart en die is wit en die heeft een slechte jeugd gehad en die heeft, alhoewel excuses, dat denkt van ja, we gaan we weer.

00:18:13
Speaker 1: Ja, dr bij zich vooral naar iets wat buiten ontzettend er niks aan kunnen doen, dat.

00:18:17
Speaker 2: En ook wijzen naar iets wat er dus niet is, hè, en dat is nogmaals. Daarom heet het boek 400 van mijn moeder, want dat werd de focus. Wat heb ik wel, wat kan wel? En dat is constant wat er in mijn gedachten gebeurt, dat ook ik als mens dingen meemaken in mijn leven. Maar ik heb gevraagd, maar het is wel wat het is. Nogmaals, die keiharde realiteit, gevangenismuren het is wat is, maar wat doe ik ermee? Wat is mijn houding, wat ze mijn mindset en hoe meer je daar ook echt mee bezig bent, des te minder moeilijk het ook wordt. Maar je moet wel mee bezig zijn en de meeste mensen, die zijn er niet mee bezig, want het systeem is en niet op ingericht. Het systeem waarin wij leven, deze wereld is op ingericht: dat je huur, hypotheek en je moet de rekeningen betalen en iedere maand gaat er maar weer door. Dus en dan krijg je kinderen en dan gaat daar de tijd aan vast. En dit dus dus je hebt niet eens meer de tijd om aan jezelf te werken. Denken we, ja, dat moet je gaan zelf gaan bepalen.

00:19:17
Speaker 1: En jij spreekt veel, mensen staat veel podia dus je ziet en en en en en hoe het ook heel veel.

00:19:22
Speaker 2: Halen.

00:19:23
Speaker 1: Is er ook een bepaalde hoek, of zie je dit eigenlijk in de hele breedte terugkomen bij iedereen die waarin je is, die je spreekt en die daar moeite mee hebben? Of zie je een bepaalde groep die de moeite mee heeft om om dat geluk zelf te creëren?

00:19:40
Speaker 2: Let wel, er zijn heel veel mensen die die doen. Het echt supergoed hè, dus ik daarom zeg ik: ik leer ook heel veel van de mensen die ik tegenkom, want die snappen het gewoon, maar er is geen bepaalde doelgroep. Daar ben ik ook achtergekomen waarvoor het geld, het geld wat dat betreft voor iedereen, of je nou jong bent of naar oud of jong, zou in de gevangenis zitten, of dat dat bankiers zijn, of dat het nou advocaten zijn, of dat nou een moeder is, of nou een vader of opa ik ben daar gekomen dat wij als mens, en niet alleen in Nederland, maar echt over de hele wereld, eigenlijk allemaal een beetje op zoek zijn naar een stukje geluk, een stukje erkenning, waardering en that 's IT, en als ze dat krijgen, dan hebben we eigenlijk gewoon alles. En.

00:20:28
Speaker 1: Dus dan is het eigenlijk de hele vraag zou zijn: hoe creëer je dat?

00:20:33
Speaker 2: Absoluut, hoe creëer dus dat je jouw geluk ervaart dat je dus erkenning krijgt, toch een stukje waardering, want zonder die erkenning van de buitenwereld, ja, een beetje ook niet precies wie je bent, en dat is de hele paradox. Het hele leven is gewoon één grote, ultieme paradox, want je wordt geboren en je gaat dood. Nou, dat is het dan hè, even heel plat gezegd en ik zeg altijd die buitenwereld die ze niet op te wachten, maar je hebt er wel nodig om ook te kunnen weten: ja, maar wie ben ik dan? En? En en dat is gewoon onderdeel van wie jij bent. Dus je hebt het wel nodig, want als je er alleen op de wereld loopt, ja, dan ben je ook zo disconnect het, en dat is allemaal facetten van het hele leven die je gewoon moet snappen dus we leven in een bepaald systeem. Snappen dat systeem is niet op gericht om jou te helpen, maar vooral om rekeningen te moeten betalen. Om dit en mn, zus en zo, want als je dat niet doet, dan krijg je aanmaningen wordt afgesloten, moet je uiteindelijk in de bak geslingerd, zo gezegd, maar tegelijkertijd moet je ook snappen dat dat wel het systeem is, maar ook ik mee mee te maken hebt. Maar dan is het aan mij hoe ik daarmee omgaat.

00:21:38
Speaker 1: Ja, en daarmee zeg je ook dat je dus niet volledig afzetten tegen.

00:21:41
Speaker 2: Het systeem of zijn van het zeker weet dat wat wat je gaat afzetten, dan is dat een vorm van negatieve energie. Het is juist een vorm van begrijpen, vorm van toelaten dat het is zoals het is, en ik ga niet in mn eentje het hele systeem veranderen. Ik heb daar geen zin in, ik heb daar de tijd niet voor. Ook ik leef maar heel kort, hè, ik had er gisteren nog een discussie over, toevallig op een verjaardagsfeestje.

00:22:03
Speaker 1: Letterlijk.

00:22:04
Speaker 2: Een vriendin van ons, 50 geworden en ik zeg het leven is kort, maar krachtig zeggen, zei ik.

00:22:11
Speaker 1: Oh.

00:22:12
Speaker 2: Maar hoe zo vind je leven maar kort dan? Nou ja, als je kijkt naar de aarde, die al 4000000000 jaar ontspint en jij met een beetje geluk 100 gaat worden, dan is je 100, ja, echt wel heel erg kort, dus maak je het krachtig, maak het mooi.

00:22:26
Speaker 1: Maar dan heb je het ook over perspectief. In welk perspectief zien? Even ja, zeker weten.

00:22:30
Speaker 2: Alles is ook weer perspectief.

00:22:33
Speaker 1: Hoe ze met de liefde?

00:22:34
Speaker 2: Daar gaat het allemaal gaat ontzettend goed, ja, dus wat dat betreft en ook dat is ook weer een puntje van geluk, ik merk iedere week als ik ergens spreek, die kring van mensen en ook van lezers. Dat wordt alleen maar groter en groter en dat vind ik echt supermooi gewoon echt, ik kan gewoon gaan, gewoon geen dan, ja, meer dankbaar gevoel. En het is ook het eerste woordje, maar mijn eerste boek openen. Dankbaar is het eerste gevoel wat jij net ook deze podcast mee opende. En tegelijkertijd moet ik ook heel erg beseffen, weet je wel, zij komt op nummer één, natuurlijk, jij als ik kom er nummer één, want dan zij en dat moet ik, je wil heel graag je je tijd aan aan iemand anders geven en die en aan de buitenwereld. En maar ja, je hebt maar 24 uur, dus ik heb geleerd om haar ook gewoon naar daarin te respecteren en daarmee.

00:23:26
Speaker 1: Ja.

00:23:27
Speaker 2: Gaat dit lied ontzettend goed? Ik bedoel ook al bijna tien jaar samen dus.

00:23:31
Speaker 1: Ja, mooi, man, en ook daarin schuiven veel over in het boek, hé, dus je daarin loopt.

00:23:36
Speaker 2: Ja, het is ook wordt dat mensen die die die refereren ook wel eens aan een. Het wordt een romantisch verhaal, maar ja, het is ook gewoon wat het is en liefde is gewoon een heel groot punt, hele leven.

00:23:48
Speaker 1: En kun je ook daarin door moeilijke tijden heen helpen. Het eerste boek is natuurlijk ook moederliefde voor de Nuon.

00:23:55
Speaker 2: Zeker, ja, en de tweede boek is natuurlijk: hè, hoe bouw je je leven weer op en vooral het leven als zijnde een ex gevangene. Want je bent een ex gevangene. En dat is een heel naar woord. Want als je zegt: ik ben een ex gevangene, wie gaat de vrienden met je worden? Wie gaat de zaken met je doen? Dat is gewoon niet echt een positieve vibe wat er aan vast hangt. Daar had ik dus ook in kunnen gaan kruipen, in die rol, die slachtofferrol van Siemens ex gevangenen, terwijl ik zoiets heb gezegd van ik ben het nu eenmaal daar kan ik nooit meer iets aan veranderen. Ik ben geen ex, crimineel, tussen haakjes, want dat is weer totaal anders. Maar het is wel wat is en dat moet ik zien te omarmen en daar moet ik aan plaatsen zien te geven, zodat ik ook weer verder kan met mijn leven. Want het gaat om mijn leven, het gaat om mijn geluk, zoals het om jouw geluk gehad in jouw leven. Ja, en dat is een mindset dat is een ding en als je daar echt mee bezig ben.

00:24:48
Speaker 1: Het.

00:24:49
Speaker 2: Ja, dan zie je dat het gewoon werkt.

00:24:51
Speaker 1: Raar, want nu je dat zegt, dan dan dan dan zie ik ook dat het zo ontzettend altijd zo werkt dat als je het eerst bij jezelf accepteren, maar dan kan het ook gedeeld worden met de wereld en dan op één of andere manier is er dan ook een groot deel in de wereld die dat stuk ook accepteert.

00:25:11
Speaker 2: Wat precies? Inderdaad, want als jij het zou niet accepteert dat gaat niemand alles en dat is allemaal dag. En dan ik de hele basis les van het hele leven. Dat is echt gewoon allemaal bij jezelf begint, niemand anders doet het voor je zelf doen.

00:25:27
Speaker 1: Wat zou jij heel graag, als je nu in de wereld kijkt, bij jezelf willen laten beginnen en dat echt gewoon als een olievlek over de hele wereld uit willen spreiden? Ja, ja!

00:25:39
Speaker 2: Dat had ik net zei, dus het is als je praat over mensen vragen, echt best wel vaak van. Wil je het systeem niet veranderen, zeg ik, nee, ik wil alles terugbrengen naar het individu, want als je alles terug naar het individu, dan is dat tegelijkertijd het systeem. Dus mijn ultieme ja, weet je wel, de droombeeld zeg, maar dat is dat ik gewoon zaadjes kan planten en dat mensen gewoon is. Ook echt iedere vezel in mijn lichaam die voelt dat, dat je het gewoon snapt, dat je snapt dat het gewoon jouw leven is, jouw geluk is en als je dat gaat bepalen en door krijgt. Er komt een bepaald soort vloot terecht, dat je ook gewoon merkt en ziet dat het gewoon werkt doordat mensen met je meegaan, doordat je inderdaad een is, die mooie baan krijgen of dat ik ineens in mijn geval ik had helemaal niks toen ik thuiskwam en nu heb ik gewoon een prachtige leven, een prachtige huis, prachtige vrouw en ik doe het mooie dingen. Ik ga lekker op vakantie, ik heb er gewoon weer prachtig leven. Dus blijkbaar kan het dus ik wil daar niet mee pochen met een prachtige leven, want dat zal je maar niet zien doen. Je zult nooit op Instagram of wat dan ook zien. Kijk mij wel een auto of kijk, maar ik ben hier op vakantie en ik ben echt tof bezig. Nee, het is vooral gewoon dankbaarheid van. Blijkbaar kan het dus iets moois op bouwen.

00:26:52
Speaker 1: Ja, ja, en en en in hoeverre is dat totaal maakbaar.

00:27:00
Speaker 2: Ik denk dat niks totaal maakbaar is. Niks is 100 procent maakbaar en je hebt altijd wel met facetten te maken, maar je toch aan gebonden bent. Maar alles is wel 100 procent maakbare in jouw eigen hoofd, dus met de acceptatie van de dingen die niet gaan zoals je wilt, maar vooral de focus op de dingen die wel gaan zoals jij wilt. En dat is helemaal goed mindset maar het is ook tegelijkertijd ja snappen wat ook de grenzen zijn. En voor mij is het juist het geluk, echt gewoon dat alles in een flow gaat, zoals ik het gewoon ziet zie.

00:27:41
Speaker 1: Maar je zegt snappen wat grenzen zijn. Kun je. Wat bedoel je daarmee?

00:27:45
Speaker 2: Nou, ik was best wel grenzen op een gegeven moment, want ja, hallo, ik kom uit uit een wereld, letterlijk van grenzen, maar alleen als ze grenzeloos bent, dan laat je alles toe, dan gaat de buitenwereld je consumeren en dan verlies je het. En zo raken de meeste mensen in de Bernhard. Depressie dus ik weer moeten leren om die grenzen op te gooien, hoe onnatuurlijk dat ook voor mij was, want alleen binnen kaders kun je dus inderdaad je geluk bepalen. Wij kunnen alleen maar drie d denken. Wij snappen helemaal niet wat eindig is of wat, of sorry wat oneindig is, en daarmee komen er helemaal weer op. Het gaat heel zweverig praten over het heelal. Wij kunnen alleen maar voorstellen: het heelal is of oneindig, of het is eindig, daar zit niks, nee, nee, nee, juist maar oneindig. Dat kunnen we ons niet voorstellen, want ja, dat is bizar, dat kan helemaal niet, maar eindigt dat is ook zo raar, want dat betekent dus dat we in een box zitten. Wat zit er dan buiten die box? En ja goed, dan moet je niet te veel over nadenken, want dan wordt je zo.

00:28:42
Speaker 1: Voor de meetreeks dingen: ja, ja, supervet beter is natuurlijk.

00:28:48
Speaker 2: Nee, maar goed, maar dat is het is een heel klein maken.

00:28:52
Speaker 1: Ja.

00:28:53
Speaker 2: Echt met stappen en met tijd, jezelf ook die tijd. Ze praten over maakbaarheid ik zie veel te veel mensen die te snel te veel dingen willen en daardoor ongelukkig worden, studenten huilend aan mn sieta van: ja, ik weet niet wat ik.

00:29:07
Speaker 1: Wil jij jouw?

00:29:08
Speaker 2: Hoe jong ben je, vraag ik?

00:29:09
Speaker 1: Je staat nog maar aan het begin.

00:29:11
Speaker 2: Zegt u eigenlijk met 21 nou nou precies zo mooi, dat nog niet weet wat je wilt?

00:29:14
Speaker 1: Om om arm dat.

00:29:15
Speaker 2: Misschien weet je het over vijf jaar of niet?

00:29:17
Speaker 1: Ik ga gewoon lekker leven.

00:29:18
Speaker 2: Ga je graag gewoon dingen doen waar je zin in hebt? Ja, maar ja, maar ja, en dan komen ze met de verwachting van.

00:29:24
Speaker 1: De buitenwereld.

00:29:25
Speaker 2: Want de ouders verwachten dit, de vrienden, die gaan wel verder, dus je laat je geluk afhangen van die buiten.

00:29:30
Speaker 1: Dat.

00:29:31
Speaker 2: Dat is precies mijn verhaal niet daarvan af laten hangen.

00:29:34
Speaker 1: Nee, maar tegelijkertijd is dat ontzettend lastig, want ze wat er is.

00:29:37
Speaker 2: En zijn hele leven misschien wel.

00:29:38
Speaker 1: Dat is de grote kunst zeker, maar tegelijkertijd ook is het, als je beseft dat het geluk uit jezelf kan, dat je dat zelf kunt creëren, ehm dan kan dat voor sommigen ook een extra druk met zich meebrengen of een extra verwachting, dat ze daardoor ook altijd gelukkig moeten zijn.

00:29:58
Speaker 2: Ja, ja, want dat is wat je verwachting is. Natuurlijk, hè, ja en en.

00:30:03
Speaker 1: Hoe voorkom je dat dat dat zeg, maar hoe? Hoe? Hoe maak je een iemand duidelijk?

00:30:09
Speaker 2: Ik weet helemaal waar we naartoe wil.

00:30:12
Speaker 1: Nee, dat het wel van jezelf afhangt maar dat het ook weer zeg, maar dat dat je het niet jezelf moet opleggen of dat het niet een.

00:30:20
Speaker 2: Ja.

00:30:21
Speaker 1: Dat het niet een doel op zich moet worden, want dan wordt het weer inderdaad een doel op zich, als je als zoals je alle andere dingen mogelijk als een prestatie gaat zien en daardoor juist jezelf beroofd van dat geluk, ja en dat gevoel waar je naar op zoek bent.

00:30:35
Speaker 2: Ja, ik snap wat, ik snap het helemaal, want het is ook iets waar ik nog steeds mee bezig ben, hè, het is ook constant een reflectie van. Is dit wat ik wil? Is dit nou mijn leven? Is eh, wil ik dat ook zo blijven doen? Of wil ik toch iets anders kiezen? Of en ik denk wel dat dat iets is wat gewoon met de jaren komt? Hè, dus dat kost gewoon tijd en dat is wel iets wat ik mezelf heb toegelaten, dat ik het gewoon de tijd hebt gegeven en vergeet niet geduurd die gevangenisperiode had ik gewoon geen andere keuze dan mezelf over te leveren aan. Ik zit hier nu eenmaal ik kan niks anders, behalve bezig zijn met mezelf en mn eigen gedachten, dingen opschrijven ik was eigenlijk helemaal verstoken van die buitenwereld. Eerlijk is eerlijk, het was eigenlijk heel klein, heel veilig. Ik hoef geen rekeningen te betalen, ik hoef niks te doen, ik hoefde, ik, hoef niet te werken, ik hoef er helemaal niks te doen en mijn omgeving, die snapte dat nog ook maar mijn geven, want ze zijn: hé, hallo, waar zit in de gevangenis? Natuurlijk gaat ie geen rekening betalen. Wij gaan alles regenen voor, om dus eigenlijk even heel stom gezegd, als een soort van totale sabbatical afsluiting van de buitenwereld, want ook alleen maar bezig kon zijn mocht zijn met mezelf.

00:31:52
Speaker 1: Dus heel veel dingen loslaten, niet druk om hoeft te maken.

00:31:55
Speaker 2: Moest.

00:31:57
Speaker 1: Als een student die bij jou tafel komt, die zich heel druk maakt over ik, moet nu weten wat, ja, wat ik wil. Dat was niet iets waar jij op dat moment dat je niet eens mee bezig zijn en dat was eigenlijk een zege op zich op dat moment, want want dat leerde jou ook van oh, ja, laat het proces maar een proces zijn of of focus je daar in ieder geval niet precies wat beter gezegd dus dus dus: leg daar niet je volledig focussen op. Ja, dat is weer die paradox mogelijk. Als je daar niet op focus, is de kans dat je gaat ontdekken wat je wil, graag gaat creëren wat je graag wil. Dat is die kans veel groter.

00:32:32
Speaker 2: Ja, dat is het, dat is helemaal en dat heb ik dus ook weer moeten leren, voornamelijk de tweede boek truc thuiskwam, want bij thuiskomst en mensen die ziek zijn geweest en ik heb zelfs voor transplantaten gesproken en mensen die een traumatische ervaring hebben meegemaakt of die op missie zijn geweest naar het buitenland, vanuit het ministerie van defensie en zo ze allemaal dezelfde processen. Je komt thuis en mensen verwachten van je dat je dus uiteindelijk het leven maar we oppakt dat je uiteindelijk maar gewoon weer wat ja, wat, dat verwacht ze ook van ja, je bent toch weer thuis, het gaat weer goed, ben je, je bent toch weer gezond, je hebt toch een nieuw hart gekregen, dus je moet toch weer gaan werken, moeten we je moeten we zo, dan raken mensen vaker in een soort van dip van ja, maar chips, wacht even, maar ik heb het voor mezelf nog helemaal niet echt een plekje gegeven en ik heb nog tijd nodig, want en dan moet je helemaal terug naar jezelf, dan moet je dus weer die grenzen gaan gooien en die gevangenismuur eigenlijk weer op gaan gooien, wat ik weet. Dus hij moeten doen wat extreem onnatuurlijk was, wat ik wil hebben.

00:33:41
Speaker 1: Alles in jouw riep waarschijnlijk van oké, vrijheid, blijheid schiet ik erop dat ik heb. Eindelijk kan ik met alle kanten op, wat tegelijkertijd ook weer, ervoor zorgen dat je jezelf daarin kwijtraken en en ja, ja, weer opnieuw geen zoeken naar naar naar jezelf. Absoluut ja.

00:33:58
Speaker 2: Dat is fascinerend, hoor ik. Ik vind het nog steeds fascinerend dat het gewoon zo werkt, maar dat je dus ook moet snappen of in ieder geval kunt omarmen dat het dus zo werkt, al die paradoxen en soms helemaal gillend gek van wordt, en dat dat ook gaan oke is, ja.

00:34:14
Speaker 1: Want uiteindelijk meditatieve ja, dat het antwoord, en we willen heel graag het antwoord. We willen het al: hoe, hoe, hoe doe je dat? Ja, precies en en wanneer ben ik daarmee klaar? En wanneer kan ik wel? Als ik eenmaal geluk hebt, dan dan hou ik het automatisch vast, maar het is altijd een proces en dat is, kan, ook om enorm frustrerend zijn.

00:34:37
Speaker 2: Weet je wel, er is geen antwoord en het antwoord is dat er geen antwoord is.

00:34:43
Speaker 1: En dat?

00:34:44
Speaker 2: Altijd misschien wel in.

00:34:46
Speaker 1: Ja, en dat is niet altijd de gewenste antwoord.

00:34:48
Speaker 2: Nee, zeker niet. Nee, nee. Was dat zo'n feest nou als dat voor?

00:34:51
Speaker 1: Deze was.

00:34:52
Speaker 2: Ze leven niet van iemand.

00:34:55
Speaker 1: Dat betekent ook dat je altijd meerdere boeken in je hebt.

00:34:59
Speaker 2: Zeker.

00:34:59
Speaker 1: Het wat jij ook zegt, ook in je je je je presentatie is, is: iedereen heeft een verhaal. Ja, iedereen heeft een verhaal te vertellen. Maar het is ook zo dat iedereen eigenlijk meerdere boeken heeft, want na jouw eerste boek kun je zeggen: oké, dat de omgeving dat dit is het verhaal van van van joseph voetbalkaart maar dat was niet, want het proces geen door. Dus dat komt ook weer een boek, twee, die gaat over de oh. Ja, hoe heb ik dat boek geschreven en wat wat daarna?

00:35:26
Speaker 2: Ja zegt heel mooi!

00:35:27
Speaker 1: Logische gevolg is dan moet er ook ergens een boek drie op de loer liggen.

00:35:32
Speaker 2: En daar heb je ook helemaal gelijk in.

00:35:35
Speaker 1: Want hoe kijk je nu naar voren? Hoe kijk je nu naar? Ja, het is helder wat je wil delen, in ieder geval die boodschap, die is die die die je zelf zo mooi verwoord, van ja trekken naar jezelf vindt het jezelf halen, niet van de buitenwereld kijken hoe je dat geluk en die erkenning voor jezelf kunt creëren. En als je dat wil verspreiden over de wereld, hoe ga je, hoe bedoel je dat gaan doen? En en hoe doe je dat op dit moment? Ja.

00:36:07
Speaker 2: Op dit moment, ik sta natuurlijk gewoon iedere week meerdere keren gewoon op de bühne, je hebt inderdaad zien eh zie spreken, nou, dat was dan de openbare lezing. Dat viel nog wel de meest speciale dagen, want er kwam echt mensen die gewoon allemaal het verhaal kennen of die echt op uitnodiging zijn van een lezer, die het verhaal dan te gek vinden. En dat vind ik super tof terwijl de meeste presentatie geven, dat zijn voor bedrijven, organisaties, ja, mensen weten niet wie ik ben, er zit een beetje glazig aan te kijken, zit voor een pipo hier zo en maar dan juist de impact en dan gewoon het applaus en alles, en dat de mensen naar me toekomen zoals we hier nou mn tranen, oog en ook met een lach, want het is natuurlijk vooral ik vraag me een lag.

00:36:47
Speaker 1: Zeg je maar dat, dat is ook dat dat dat dat tekent het wel in dit of dat. Dat zegt veel over jou, want je lacht inderdaad en en en je brengt een hele mooie dosis humor mee, je verhaal en dat dat je zegt van nou, dat is dat logisch, maar dat dat, dat viel me op. Dat is bijzonder hoe je dat doet.

00:37:04
Speaker 2: Nou de nogmaals, ook dat is een proces van mij. Ik moest gisteren eigen spreken, dan komt die jongen naar me toe en die heeft een hele goeie vriend verloren. Dus nu negen maanden geleden in El Salvador, die is verongelukt en die het kan me heel erg bij een binnen dat verhaal, wat wat iedereen betrekken, het dan toch op zichzelf ook, hè, wat we ook moet, want het is jouw verhaal en hij zei ook tegen mij van: ja, ja, ik vind het zo knap, maar tegelijkertijd, het lijkt het ook net alsof, ja dat daar heb meegemaakt, ik tien jaar celstraf heb gekregen en dat je bij thuisgekomen in 2009 en dat het nu ineens zo goed met je gaat. Maar ik realiseer me ook van: ja, weet je, ik zit nog best wel een in een verdrietige periode, ik praat met een psycholoog, maar ja, jij bent natuurlijk al heel lang mee bezig. Ik zeg nou, dat is precies het geval tussen 2004 gebeurt het is nu, 2019 is speak dus 15 jaar, dat ik ermee bezig ben, nog steeds. Maar ik heb ook gewoon geleerd. Daarom zeg ik: het kost tijd, maar de focus moet wel zijn. En ook voor die jongen zei dat dat jij die beste vriend van je uiteindelijk zullen gaan herinneren met een glimlach, in liefde, en dat het oké is, dat niet meer is, hoe hard het ook is, hoe onrechtvaardig het ook is. Want als je niet kunt omarmen dat oké is, en dan zal het altijd een ja, sorry dat ik het woord noemen is altijd een tumor blijven, want dan ga je dat haat en daar een stuk hated dat haat blijft wel in jouw zitten en dat gaat aan je vreten en dat is iets, ja, dat dat.

00:38:41
Speaker 1: Het kan.

00:38:42
Speaker 2: Hè, dus dat omarmen wat ik zie je ouders aan mijn, die hun kind zijn verloren en dat er echt met een glimlach ikzelf denkt van: ja, hoe kun je daar staan? Als je kind bent verloren, dan dan stort je wereld in. Maar hun wereld is ingestort geweest. Maar ze hebben het ook weer opgebouwd, met liefde, met tijd dat ze daardoor kunnen staan met een glimlach. Wij herinneren ons kind vooral in de liefde met een glimlach, niet meer in verdriet, want dat dat brengt uiteindelijk niks, terwijl het in het begin het verdriet nodig is om het, ja weet ik veel een plaatsje te geven. Hoe het nou een over te verweven in je leven, misschien nog mooier, het is wel wat het is.

00:39:24
Speaker 1: En en en daarmee je en je zei van, daarmee brengt het ook niks. En zolang je in die fase blijft, dan dan dan.

00:39:32
Speaker 2: Nooit kan opbouwen zou je nooit verder kunnen.

00:39:34
Speaker 1: En dat is wel wat jij natuurlijk gedaan hebben.

00:39:36
Speaker 2: En dat is wel een ander, dus echt gedaan, en dat is precies ook mijn boos op wat ik handig.

00:39:41
Speaker 1: Anders had je had niet op de plek gestaan je was niet geweest, was zonder die ervaring ehm. En nu, nu sta je op op het podium, kun je mensen inspireren, kun je mensen daarmee bereiken? Wat maakt dat het? Dat het, dat het dat mooi was, dat dat gebeurd is, maar wel dat je daar dat je het hebt kunnen gebruiken.

00:40:01
Speaker 2: Nou ja, dat, dat werd mijn keuze, dus mijn keuze en nogmaals, ook dat is één van mijn boodschappen. Mijn keuze werd. Dit is nou eenmaal mijn leven. Ik zit hier in de gevangenis en wat doe ik daarmee? En wat ga ik daarmee doen? Dus ik heb het zo omarmd, zo in liefde omarmd dat het gewoon oké is. Nogmaals, hoe onrechtvaardig ook is, want het is helemaal niet oké. Natuurlijk is het niet oké, dat snap ik ook wel, maar voor mijzelf mijn mijn, maar mindset want die rust te creeren om te weten dat er gewoon zo is en dat het aan mij is. Wat doe ik daarmee? En dat is met alles en iedereen. En ik spreek jongens die die die gevlucht zijn, die gewoon echt gewoon vreselijke dingen hebben gezien, hoe kan ik tegen zon vluchteling zeggen hij het is oké. Weet je wel dat je je familie hebt afgeslacht zien zien worden? Tuurlijk is niet oké, dus ik wil helemaal niet zo plat slaan dat het gewoon oké, je schouders ophalen en lekker verder. Nee, het heeft gewoon heel veel tijd en tranen en verdriet, je moet er doorheen maar uiteindelijk gun ik jou wel dat je kunt omarmen voor jou zelf, voor jou geluk, voor jouw leven en daarmee ook voor een ander die dicht bij staat dat jij niet te verliezen wordt, want dat gun ik jou zeker niet.

00:41:21
Speaker 1: Keuzevrijheid één van de mooiste vormen van.

00:41:25
Speaker 2: Ja, zeker die we hebben.

00:41:27
Speaker 1: Zelfs op een moment toen Jan vrijheid afgenomen werd, heb je daarin je keuzes continu gemaakt, zeker je doelen gesteld en gekeken: waar ga ik? Waar ga ik me, oprichter, dus nu veel aan te spreken. Noem eens een paar plekken waar je, waar je dan zoal komt en hoe en hoe ziet hoe. Hoe zien weken van jou de? Nu zien we hoe, hoe, hoe ziet dat eruit ziet het leven van jou werkende leven er op dit moment uit? En waar kom je zo?

00:41:54
Speaker 2: Nou, mijn mijn, wij kunnen leven.

00:41:56
Speaker 1: Ik.

00:41:57
Speaker 2: Leven ik, ik zeg wel eens, ik ben een soort van, ik heb een soort van twee gezichten, zogezegd ik ben een, ik, ik, je hebt de werk, joseph en je hebt de thuis. Joseph dus ik sta natuurlijk heel druk, heel energiek met met ADHD whatever hoe ze het maar willen noemen staan natuurlijk op zo'n podium te springen dat sommige mensen echt denken van jeetje wat is die druk of is die altijd zo? Of zo? Nee, natuurlijk ben ik niet altijd zo, want dat kan helemaal niet. Je kan nooit altijd 100 procent aanstaan dus daarom zeg ik altijd op het podium, dat wel.

00:42:32
Speaker 1: Want dat is een knop die, ondanks dat er op het moment dat je dan voel je die energie en dan heb je zoiets van ja, that 's IT.

00:42:37
Speaker 2: Oké, ja, en dan vind ik het ook echt echt oprecht leuk om te doen. Maar als ik thuis ben, ja, je kan heel kneuterig tuinieren in mn eigen gedachten en dan, ja goed, hé beschrijft natuurlijk ook in mijn verhaal ik heb toen paar jaar lang gevangenis, tuindagen daar gehad, verzorgt ze haar zaadjes geplant voor de bloem is dus het is ook voor mij een soort van mindset dat als ik thuis ben, daar heb ik die rust, daar kan ik gewoon helemaal zijn zijn met de omgeving en dat is eigenlijk hoe mijn leven er nu uitziet dus ik ben wekelijks op op pad en als ik op pad ben, dan ik heb ook wel meerdere op een dag. Dat moet spreken, dan ben ik ook echt aan, dan heb ik er zin in, dan ga ik van links naar rechts. Ik heb dan ook wel afspraken, want ik ben zo veel mogelijk dan in die dag, want ik zit er toch in de auto. Nou, dan kun je een mooi die dat dat voorgesprek houden. Daarmee denken vaak mensen ook dat ik altijd druk ben. Waar ik ben alleen maar op die dag bellen dan druk en dan zijn er bijvoorbeeld drie dagen in de week en de rest van de week ben gewoon lekker thuis.

00:43:44
Speaker 1: Mmm.

00:43:45
Speaker 2: En daar ben ik bezig, inderdaad, die met het derde boek dat kan schrijven ben waar eigenlijk de hoofdboodschap dus is de psychologie achter die eerste twee boeken met waarom is het mij allemaal zo gelukt? Niet alleen binnen de gevangenis, maar ook dat ik thuiskom en dat ik op eigen kracht alles hebt opgebouwd. Heel mijn eigen leven, weer zonder schadevergoeding zonder uitkering, zonder de schuld geven aan de buitenwereld en rechter en de overheid heeft niet meer van mij gedaan. En zus en zo nee, dat is niet mijn geluk, heb ik geleerd. Ik gaat maken en daar heb ik dat prachtige leven weer. En dan denk ik alleen maar bijna dagelijks. Als ik dus thuis ben, heel hard is dus blijkbaar mogelijk om weer vanuit de donkerste van een donkere, van de maatschappij, vanuit het riool, vanuit de smurrie is dus mogelijk om op te bouwen. Blijkbaar kan het dus wel en dat is helemaal mij dr, om mijn verhaal te.

00:44:41
Speaker 1: Dat iedereen dat.

00:44:42
Speaker 2: Iedereen en ik wil echt dat iedereen snapt, het kan wel, maar wel zelf doen.

00:44:49
Speaker 1: Wanneer is dat idee ontstaan? Van hé, dit komt nog een derde boek. Ik, ik, ik, ik heb nog meer. Ik heb nog meer te schrijven. Ik wil nog meer delen. Hoe is dat proces gegaan?

00:44:58
Speaker 2: Precies als het tweede boek, want ik wist helemaal niet dat ik een tweede boek zou schrijven. Ik wist alleen bij thuiskomst ik moet iets doen met die brieven van mijn moeder. Stukken brieven, vraag gebruiken, hè, dus niet gaan bundelen wel eens even saai. Ik had wel zoiets van heel vaak denken mensen, vier brief van moeder, ja, dat zal er gewoon een bundeling zijn van die brieven. Maar dat is dus niet. Het zijn gewoon stukjes tekst die ik dan verweven in mijn vrouw, dat beleefd daar en.

00:45:26
Speaker 1: Ja, want het is ze heeft om en nabij 400 brieven naar jou toe gestuurd.

00:45:32
Speaker 2: Precies om precies te zijn zij 400, 450, maar dat mag je tegen niemand vertellen.

00:45:36
Speaker 1: Dit knippen we eruit. Nee, nee, nee, het zijn er echt 415 dat klopt, dat lag wat moeilijk in de mond. Ook 400 of 400. Weet je wel dat dat dat dat?

00:45:45
Speaker 2: Klinkt gewoon mooi en maar het waren officieel 415 met mn moeder was wel, zo ja, altijd het lumineuze idee om, zeg maar het idee was ontstaan in de gevangenis, het boek te schrijven. Wat was zn moeder verder gaan met 400 à 400 b, 400 c en als dat en met 400 ogen gaat? Maar dat is.

00:46:04
Speaker 1: Een tweede genève jouw moeder, die zag.

00:46:06
Speaker 2: Die jij helpt.

00:46:07
Speaker 1: Nee, die die die die die gaat, steunt mij daarin.

00:46:10
Speaker 2: Maar goed, uiteindelijk waren zo veel mensen die het boek gingen lezen inmiddels al een paar 100000 mensen hebben het boek gelezen is nog steeds mijn blowing maar die vroeger vroeger ook echt van ja, weet je wel, je, je bent u thuisgekomen even een, ik kom uit hectares maar maar nu, hoe bouw je nu in je leven op? Dus vanwege die vragen dachten over dus mensen vindt het blijkbaar interessant dat ik na zon ervaring hoe heb ik dan als weer opgebouwd is, voornamelijk dat tweede boek en het derde boek precies hetzelfde verhaal. Dus mensen die willen graag weten hoe dan dus de vraag: hoe is het jou nou wel gelukt en waarom lukt dan de ander niet? Ja, dat gaat echt in het derde boek gewoon zo duidelijk naar voren komen, niet alleen dat het mij is gelukt, maar dat ik ervan overtuigd dat het dus gewoon iedereen kan lukken maar wel op jouw manier, want er bestaat geen één heilige oplossing.

00:47:09
Speaker 1: Wat is het grote verschil nu met de derde boek te schrijven bent en en met de eerste twee?

00:47:14
Speaker 2: De eerste twee boeken, dat is echt een groot verhaal, hè dus twee Lucas, ook echt het vervolg op het eerste boek. Dat kun je ook, hè, dus je kan het tweede boek niet onafhankelijk van het eerste lezen en daarom is het verhaal ik echt klaar. Daar is gewoon weer klaar, als een soort van en de levert de happily ever after dat verhaal een beetje. En het derde boek wordt echt een soort van meer, een soort van guidance meer zo van, ja, weet ik veel managementboek iets of zo ik ik wil het niet zo noemen, maar meer, ja, het uitgelegd, hoe zeg maar mijn gedachten, mijn mijn het eindelijk werkt.

00:47:50
Speaker 1: Is misschien meer meter positie, gewoon meer naar naar jezelf kijken van hé, wat, wat haal ik de nou wel, wat zijn nou in die belangrijk zijn lessen, inzicht, handvatten die die je eigenlijk ook verkondigt het afgelopen jaren en en precies ontdekt hebt voor jezelf in in een praktische manier uitgelegd.

00:48:09
Speaker 2: Dat helemaal!

00:48:11
Speaker 1: Is er al een titel van dat boek?

00:48:12
Speaker 2: Ik heb een stuk of tien mogelijke titels en ik heb nog geen idee.

00:48:18
Speaker 1: Hoe ver ben je in het schrijfproces.

00:48:19
Speaker 2: Ik ben nog.

00:48:20
Speaker 1: Redelijk.

00:48:21
Speaker 2: Redelijk in de kinderschoenen het zijn vooral allemaal ja, ja, scratches ik, ik schrijf maar alles op allerlei ideeën, hersenspinsels dan schrijf ik allemaal op waarvan ik beter ja, weet je wel, de meeste gaan het gewoon niet redden, want anders wordt het op de één of andere dikke bijbel en dat is niet mijn doelstelling moet gewoon praktisch boek worden. Dus ja, ik ben, ik zit er gewoon middenin en ik weet ook niet wanneer het uitkomt of nou, volgend jaar is het jaar daarna of daar ik geen idee.

00:48:47
Speaker 1: Je voor jezelf ook niet een een bepaald doel van.

00:48:50
Speaker 2: Dan wil ik me af hebben. Het doel is het dus af van wanneer ik voel dat het af is, wanneer ik echt tevreden mee ben.

00:48:58
Speaker 1: Is ook weer dat proces?

00:49:03
Speaker 2: En ik bepaal dat, en of dat nou over vijf of over tien jaar of volgend jaar.

00:49:09
Speaker 1: Wat hoop je dat het boek uiteindelijk gaat doen?

00:49:15
Speaker 2: Dat mensen echt het verschil gaan maken, dat mensen ook echt het inzicht krijgen van ik kan het verschil tussen wel maken, maar heel kleine, we, al die kleine dingetjes, dat maakt uiteindelijk een heel groot geheel.

00:49:33
Speaker 1: Het verschil voor zichzelf en is voor.

00:49:35
Speaker 2: Zelf zeker alleen maar voor jezelf, voor de rest volgt ik helemaal niks. Maar dat jij in plaats van afgeven op een ander, in plaats van zeuren in plaats van het systeem in plaats van hé en die dat en dat dat je dat allemaal los kunt laten, een bepaald soort vrijheid voelt van hé, wacht even, waar, waar ben ik mee bezig? Ik moet, gaan we niet mee bezig zijn, ik moet met mezelf bezig, ik moet gewoon, ik moet het verschil maken.

00:50:02
Speaker 1: Hoe belangrijk is, is het om te dromen en te blijven dromen en dat soort dingen? Als je nu ook zegt over en weer een derde boek en en en en kijken van: oké, wat, wat kan ik nog meer doen? Ja, hoe belangrijk is dat en hoe belangrijk is dat mogelijk ook om om dat geluk te ervaren en en en en dat dat, dat dat stuk leiderschap te te voelen?

00:50:24
Speaker 2: Ja, het is super belangrijk om natuurlijk doelen te hebben, want als je maar een beetje doelloos rondloopt ja weet je wel en geen verantwoordelijkheid neemt, maar gewoon laten afhangen van de buitenwereld, ja, dan gaat er, dan ga je nergens naartoe. Het is niet zaligmakend tijd je zo, je moet doelen hebben, dan ben je gelukkig. Het is zelfs nog mooier dat je gewoon gelukkig bent met wat je al hebt. Maar dat is een beetje moeilijk voor ons als mens. Hè, want wij zijn natuurlijk mensen. Als ze iets hebben, nou, dan ervaren dat geluk heel kortstondig en dan willen we meer.

00:50:51
Speaker 1: Ja, we willen gaan groeien, groeien.

00:50:53
Speaker 2: En en als er is ook alleen maar goed, want daardoor.

00:50:56
Speaker 1: Ontwikkelen we ook?

00:50:57
Speaker 2: Daardoor gaan we ook een bepaalde kant op. Dus alleen maar goed en ook voor mij is dat echt gewoon ontzettend leuk. Ik wil gewoon ook blijven groeien, blijven leren, het dromen. Dat is hetzelfde als gewoon op onderzoek uitgaan, open staan voor andere ideeën. Ik ik ben in Japan geweest, japanners een totaal andere wereld dan hier en wij denken hier in Nederland even zo gezegd dat onze waard is. De waarheid, nee, kun je vertellen, dat is het gewoon niet. Jouw waarheid is gewoon een waarheid en dat is prima. Het gaat vooral niet opleggen bij een ander dat dat dan maar de waarheid is, wat dat klopt niet. Wat een japanner ziet de wereldtotaal anders!

00:51:41
Speaker 1: Dus daar zelf ook uit om een nieuwe cultuur en nieuwe dingen.

00:51:44
Speaker 2: Zeker zeker.

00:51:46
Speaker 1: Ja.

00:51:47
Speaker 2: En dan en en dan even een anekdote van het verschil maken. Ik kan me best wel ergens aan zwerfvuil hier, ik kan me, ik, ik snap niet dat mensen gewoon klakkeloos maar gewoon vuilniszakken uit het raam kunnen gooien, de berm, dat ik echt van waar waar ben jij mee bezig? Zo van ja, een andere ruikt het wel voor mn op. Nou, dat is dus precies niet mijn verhaal. En in Japan, weet je wel, dan zijn ze zonnetjes zo keurig, zo in die opvoeding, met respect voor het leven, voor een ander, voor de omgeving. Ja, ik kan me best wel ergens aan zwerfvuil en dan gaan we ergens wandelen. Ja, maar wat doen we dan? Ja, ik kan me dan, er ligt weer ligt rotzooi of weet je wat? Ik neem gewoon een vuilniszak mee tijdens het wandelen. Epic gaan al die rotzooi op handschoentjes aan en wat de reactie dan krijgt gewoon van de mensen, die je gewoon ook wandelen, ze allemaal wat goed en wat goed, en dan zeg ik altijd.

00:52:37
Speaker 1: Ja, maar dan kunt u ook doen: ja, kom je mee helpen, mee helpen?

00:52:40
Speaker 2: Hebben ook een vuilniszak mee.

00:52:43
Speaker 1: Het is mooi en daarmee daarmee je natuurlijk een hele hoop samen, wat je vertelt van het één, eerst het, het gaat er ook, omdat je je daaraan ergert want heel snel kun je zeker, hè, want ik zie wel al snel niet meer liggen, dus het gaat er ook om, zie je het zeker, en dan vervolgens, wat doet een beetje en dan weer van en wat doe je nu ook? Ja.

00:53:05
Speaker 2: Ja, want wat mijn verhaal is niet dat ik één of andere zweverig type ben en doe alsof ik op één of andere prachtige aardbol heeft, waar gewoon geen ellende is. Hallo, ik weet als geen ander ook dat er heel veel ellende is, maar dan is het. Wat kan ik eraan doen?

00:53:24
Speaker 1: Het is niet volledig maakbaar wel een grote invloed die je zelf kunt hebben.

00:53:30
Speaker 2: Maar wel gemaakt, maar in je eigen mindset.

00:53:32
Speaker 1: Zelf voor.

00:53:33
Speaker 2: Zelf, hoeveel waarde geven daaraan en wat laat je overheersen? Welk gevoel? Dat bepaal jij? En dat is absoluut niet makkelijk. Nogmaals, Arno.

00:53:46
Speaker 1: Maar wel mogelijk en dat is mooi dat je dat ook te bieden hebt aan de wereld. Dat hoef jij niet eens uit te leggen als je in jouw verhaal verteld, snappen en begrijpen veel mensen die jij door zoveel stadia bent geweest dat er zon in impact heeft gehad en dat je vanuit ervaring kunt vertellen en ik denk dat daarom ook mooi is dat dat het derde boek eraan komt, want de hoe vraag het het, het mensen uitleg en helpen om om iets te gaan doen? Ja, dat is makkelijker aan te nemen van iemand waarvan je weet van oh, ja, die.

00:54:18
Speaker 2: Heeft zelf de nodige stappen.

00:54:20
Speaker 1: Gezet.

00:54:20
Speaker 2: Nou, dat klopt, maar dat is ook wel, ja, dat dat. Daarom heb ik het ook echt een kracht van gemaakt. Dus ik kan tegen alle lagen van de maatschappij zeggen dat het dus wel kan, en niemand kan tegen mij inbrengen ja, want jij bent.

00:54:34
Speaker 1: Doet is om gediscrimineerd te worden.

00:54:35
Speaker 2: Nou, ja, goed, ook al heb ik een Nederlandse moeder, ben ik hier geboren in Nederland, ik moet nog wel eens uitgemaakt voor kut, Marokkaan, ja, dat denk ik van ja, oké, ja, dat mag jij zeggen dan tegen mij, tegen mijn vader, dan wordt ik boos. Mijn vader is geen kut. Marokkaan, die man die je gewoon in de jaren 70 toegekomen heeft, zich aangepast, dit gewoon keihard gewerkt, dat is een schoolvoorbeeld integratie. Dus ja, ook voor mij is het natuurlijk: hoe bepaal ik dat? Het is iedere keer. Het is ook gewoon constant proces. Maar ja, ik bepaal waar ik gewoon de focus op leggen. Het is leuk om te zien dat het gewoon zo werkt.

00:55:11
Speaker 1: Prachtig één van de dingen waar je ook focus op legde, of in ieder geval waar je mijn focus op belegd. In het tweede boek was de droom ergens de hersenspinsels stel dat dit een film kan.

00:55:21
Speaker 2: Oh ja, ja, klanten zo ver zijn.

00:55:24
Speaker 1: Gaat niet de komende de 400 brieven van mn moeder verfilming.

00:55:27
Speaker 2: Ja zou graag.

00:55:28
Speaker 1: Zijn inderdaad.

00:55:30
Speaker 2: Ik weet het niet, heel, heel eerlijk. Dr zijn wel ideeën, mensen, acteurs die je graag het boek zouden willen. Ja vertolken zogezegd op het doek, vind ik een hele grote eer. Maar ik heb ook inmiddels ja in Amerika. Onder andere de man van die heeft dan ja, want het boek is naar het engels vertaald en er was heel vereerd om het voor te mogen schrijven. En deze beste man, stedman graham die heeft ook samengeleefd samen met in het huis van nelson, mandela twee je twee weken lang met winnie mandela ja, die man heb ik zo van geleerd en die man die je al, die die zei ook: van weet je wel, verschiet je kruit gewoon nog niet, want hou vooral die film rechten bij jezelf, verkoop nog er helemaal niks, want dan had je ook niet onder druk zetten door de buitenwereld. Want werd mij ook verteld: ja, nee, je moet het nu doen, want nu is het actueel. En nu dit, hij zegt van joh, er staat films.

00:56:26
Speaker 1: Het schuiven van je boek, wat je ook wel schrijven, dat was ook van ja, je moet ik nu uitbrengen je eerste boek nu dus kiezen voor je eigen.

00:56:35
Speaker 2: Als je kiest voor mijn eigen proces en het kan hij alleen maar toevoegen aan mijn geluk als het gaat zoals ik dat wil en als ik het uit handen gaan geven, straks komt er een verfilming met weet ik veel ontsnappingen explosies helikopters, alles, want dat we het hollywood zo te gek voor de verkoopcijfers nou, dan weet ik zeker, daar wordt ik niet gelukkig van, want dan kijk ik, ja, dat is helemaal niet. Mijn verhaal is gewoon onzin, dus dat is één van mijn voorwaarden. Mocht ik ooit, mocht het ooit sowieso gaan worden, dan wil ik er ook echt bij zijn en ook goedkeuring geven. Deze scène is precies zoals het is. Ja.

00:57:08
Speaker 1: Zie je dan niet in één keer naar vier en een half jaar ontsnappen via een helikopter? En.

00:57:12
Speaker 2: Ja.

00:57:14
Speaker 1: Ja, nee, nee.

00:57:15
Speaker 2: Heeft maar dat.

00:57:20
Speaker 1: Mooi de ambities, in ieder geval nu druk bezig met het derde boek en ondertussen spreken: ja, boodschap, zoveel mogelijk verkondigen.

00:57:32
Speaker 2: En hoelang dat duurt? Geen idee. Ik krijg zo vaak de vraag van goh hoe lang denk je hier nog mee bezig te zijn? Dat je echt aan de verkeerde persoon? Want ik kan gewoon niet in de toekomst kijken. Het leven heeft waarschijnlijk een hele andere plannen voor mij in petto en dat laat later maar eens even om om afkomen en de kiezer ik wel de beste optie.

00:57:52
Speaker 1: En als mensen nu luisteren en ik wil je wel graag volgen in dat proces, hoe langer dan ook eerst zijn al moet ik je daar een jaar, twee jaar, drie jaar, vier jaar vervolgen, dan heel graag, lijkt me een super tof via welke kanalen en op welke manier kunnen we je beste in de gaten houden?

00:58:05
Speaker 2: Ja, ik ben wel echt een lousy persoon wat betreft de social media, zo, ik update op zich niet heel veel, niet dagelijks of wat dan ook. Ik heb het, zoals ze zeggen, account omdat het is aangemaakt door een vmbo leerling.

00:58:20
Speaker 1: Wat ik zei tegen.

00:58:21
Speaker 2: Je zeggen van goh weet je wel, ja, ja, je kunt volgen op Twitter als je wilt, maar ja, hij is op Twitter twitteren 20 gedood. Zo oké, wat moet ik dan? Ja, u moet Insta dat heb ik niet naar. Dan maak je het wel even aan voor je pakt de telefoon uit mn handen.

00:58:35
Speaker 1: Ja.

00:58:37
Speaker 2: Ter plekke maakte dit aan.

00:58:39
Speaker 1: Ja, goed, maar, maar ik hou niet voor je bij. Je begrijpt, je moet wel zelf, doe het zelf doen.

00:58:44
Speaker 2: Waar waar ik hou? Wel, gewoon via Facebook, Twitter, via al die kanalen, via mijn eigen website natuurlijk, daar komt een nieuwe website binnen, binnenkort over een paar weken trouwens al hou ik wel alles op de. Ja, als je gewoon op de hoogte van de laatste ontwikkelingen, die dr ook gewoon een beetje toedoen. Maar ik ga niet alles updaten van goh ik heb nou lekkere vegaburger op met extra lekkere saus. Nee, dat gegeven van mij niet zien, want ik denk niet.

00:59:10
Speaker 1: Is niet interessant, worden, niet voorbijkomen nee, ze worden voorbijkomen.

00:59:15
Speaker 2: Dus.

00:59:16
Speaker 1: Nou, mogelijk is het dan wel als die software is, als je het derde boek uit is, lijkt me super tof om ook in deze podcast daar in ieder geval dat te laten weten en en en ook daarin bekendheid te geven aan het uitbrengen daarvan. Daarvan, ja, leuk en om mensen daar mee te nemen. En het eerste en tweede boek, die en die je zou wel uit en die is wel, sterker nog, de van het, het eerste boek is 19.

00:59:48
Speaker 2: Druk aan de eenentwintigste ja!

00:59:52
Speaker 1: Mijn man, dat gaat, je gaat hard, je hebt daar een 18 en 18, ja en het tweede boek zo.

00:59:57
Speaker 2: Druk die gaat naar de achtste druk.

00:59:59
Speaker 1: Achtste druk, ongelooflijk. Nou, daar hebben we daar daar, die, daar kun je kans op maken, dus die, die deden we graag uit. Ik geef ik graag weg en ik zat te denken wat de handigste is om mijn link inleven in de gaten te houden. Dus vroeg me toe en volgen, maar in ieder geval linkt in Geert hidding daar zou ik ook even de post met deze podcast neerzetten en ook eventjes laten weten op die post hoe je dan de boeken kunt winnen, gesigneerd door door ja.

01:00:33
Speaker 2: Leuk!

01:00:35
Speaker 1: Hij deze podcast, die draait niet om mij, maar draait om mijn gasten. En en in dit geval, joseph ben jij mij geëerde gast geweest voor vandaag? Het laatste woord is dan ook altijd voor mijn gasten. Dus wat zou jij nog willen delen ter afronding?

01:00:54
Speaker 2: Wat ik zou willen delen, nou ja, laat ik dan maar gewoon zeggen van een beetje bijbelse gedachten. Net als joseph uit de bijbel heb je naaste lief behandelen, anders als ze zelf behandeld wil worden. Het zijn allemaal clichés maar ik merk het vanuit de grond van mn hart, en dan maak je het leven maar gewoon mooi, want het kan wel.