Direct door naar de tien belangrijkste take-aways uit mijn gesprek met Myron Hamming? Lees dan hier verder.

00:00:05
Speaker 2: Hoe kun je vanuit de complete onzekerheid toch een volgende stap zetten? Wat is het belang van rust als je ambitieus bent en hoe werk je vastberaden aan je ultieme droom? Je ontdekt dat vandaag in de winnaars podcast. Mijn naam is Geert Hidding en in deze podcast voer ik persoonlijke gesprekken met gewone gasten die willen winnen.

00:00:26
Speaker 2: Vandaag te gast is Myron Hamming, hij is een dichter, spoken word artiest en heeft de uitgesproken ambitie om Stadsdichter van Groningen te worden. Dit is zijn verhaal:

00:00:48
Speaker 1: Welkom Myron.

00:00:50
Speaker 2: Ja, om te beginnen, jij bent op mijn spoor gekomen. Dat wil ik gelijk wel even benoemen door een andere podcast gecheckt heb. De podcast van Joël Darius: de Fraiche Minds podcast. Ja, als je luistert zeker een aanrader om die ook even te checken daar heb ik jouw verhaal al gehoord, voor een groot deel. Dat inspireerde mij al en dat verleiden maar ook om jou te gaan checken in het Forum en ik vind het super tof dat je nu hier in in de winnaars podcast zit.

00:01:15
Speaker 1: Heel gaaf, ja, ik vind het echt een een eer.

00:01:18
Speaker 2: Bedoel, je bent dichter, je hebt ook een ambitie om stadsdichter van Groningen te worden. 100 procent, nou, kijk, daar gaan we het uitgebreid over hebben. Ik ben ook heel benieuwd naar het pad wat je hebt op afgelegde tot nu toe. Maar om te beginnen, we hebben het over de winnaars podcast, dus hebben we het ook over winnen. Ja, wat betekent winnen voor jou?

00:01:39
Speaker 1: Wat betekent winnen voor mij? Ik denk dat het een soort van tweedeling is dat ik heel duidelijk een lat voor mezelf leg. En wat er heel vaak gebeurt, denk ik, en dan kijk ik met name naar mezelf, maar ik kan me voorstellen dat ook voor andere zo is. Je legt de lat en als je een zeg, maar weet je dat je helemaal aan het bereiken bent. Je weet dat gaat gebeuren, dat je dat je 'm stiekem voor jezelf nog weer net iets verder legt, zeg maar, en dan heb je dat heb je die ene die in eerste instantie hebt gelegd, heb je dan bereikt en dan kun je dr. Eigenlijk bijna niet van genieten, omdat je m al stiekem net weer wat verder gelegd. Dus dus winnen is voor mij een land leggen, maar echt echt een moment van tevredenheid hebben als je die hebt behaald en dan pas weer verder leggen. En voor mij is dat dan nu bijvoorbeeld weer een grote optreden of dus inderdaad over een half jaartje met fingers crossed dat dichter worden, maar ook echt van kunnen genieten van dat ik nu terugkijk best wel vaak gehad van, oké, dit lijkt me heel gaaf om te kunnen behalen de lat gelegd banner maar eigenlijk, het gaat om het door, het gaat om het zo, dat heel erg door dat ik denk dat dat ook wel een beetje verlammend werkt. Dat is nogmaals, ja, winnen is voor mij gewoon je doelen bereiken, daar echt van kunnen genieten. En dan weer verder.

00:02:52
Speaker 2: Mooi, waarmee je daarmee ook aangeeft als ik naar je luisteren, dat het een een continu proces is. Dus dr. Is niet een eindpunt van winnen. Als je elke keer die lat verder legt, betekent dat ook dat je dat stukje winnen weer elke keer in de toekomst legt.

00:03:07
Speaker 1: Ja, ja, ja, ik denk, ik denk dat ik dat eigenlijk durft te zeggen. Dat ik dat ook weer heel van mn topsport achtergrond heb, is dat het heel erg lijken, wat geschaad en als ik bijvoorbeeld en 37 seconden op een 500 meter rijden en de volgende dag 38 seconden, ja, dat is dat is er maar keihard en dan kun je niet omheen. Maar het is 37, 38 en ik merk dat dat dat stukje dus om doelen gewoon zo concreet mogelijk te maken, dat dat heel erg versterkend werk juist en dat probeer ik ook wel heel erg duidelijk naar voren te brengen. Dus bijvoorbeeld in de maand juli wil ik het goed mogen doen voor het en een waar ik mee samenwerken, om daar zulke goed mogelijke teksten schrijven, om daar de jongeren die dan in de jongeren orkest spelen, om die zo goed mogelijk naar voren te brengen of uit de ver te laten komen. En dan, in de maand augustus gaan we hier willen kijken en ik probeer dat wel heel erg, heel erg concreet te houden. Maar voor mij bovenaan staat natuurlijk is dat: je moet gewoon knallen en moet gewoon winnen.

00:04:09
Speaker 2: Dus dat is een heel meetbaar doel: je voor jezelf te zetten en daar en daar wil ik straks meer over weten. Maar als we het hebben over winnen en het is mooi hoe je dat de metafoor of eigenlijk voor jou gewoon de werkelijkheid van schaatsen gebruikt, sport, daar heb je het ook over van. Ja, je kan ook verlies, hè, als je die seconden tekort komt, dan dan dan dan dan heb je verloren op dat moment. Wat als je kijkt naar een stukje verliezen, wat is, wat is het meest recente verlies voor jou als professional?

00:04:39
Speaker 1: Ehm, dan moet ik toch zeggen, ik had het net over een beetje dat dat dat door de doorsudderen zeg. Maar weet je dat je je bent, je bent heel ambitieus en er gebeurt van alles. Een beetje. Dat onder het onder het mom van op het idee van weet je, je bent jong en die wil eigenlijk alles aangrijpen en het is wel zichtbaar. Natuurlijk door het hele social media gebeuren van nu, zeg maar, alles is zichtbaar, heb je natuurlijk ook zelf. Ja, dat bepaal je ook zelf. Maar hoe, hoe zichtbaar je bent natuurlijk maar.

00:05:11
Speaker 2: Het is ook een keuze, je wil.

00:05:13
Speaker 1: Ja, ja, maar ik heb de afgelopen tijd best wel vaak gemerkt dat ik net iets te veel balletjes in de lucht hebt proberen te houden. En dat dan bijvoorbeeld, zeg maar leuk, bijkomstigheden van het ondernemen en van gewoon nou, dit pad dat ik heb gekozen om gewoon als dichter mn mn broertje bij elkaar te verdienen. Dat leuke dingen, zoals gisteren, zou ook een borrel hebben voor van een opdrachtgever van het alfa college en daar ben ik gewoon, daar ben ik zo gehaast, de hele dag, zeg maar wel, ik ben wel flink aan het werk, goed aan het werk, maar wel heel gehaast. Dat vind ik eigenlijk niet fijn en ik sta op het dak van tevoren want ik dacht dat dadelijk borrel was, bleek het op, het zou je kunnen, de hele, ik was al te laat, komt, daar heb ik dacht, als je het ook nog weer te laat komen, shit, shit, shit, shit, en dan kom ik daar op het dak. Je is, het is blijkbaar niet, want ik zie helemaal niemand staan kijken naar een mail. Ja, om zich in een kwartier niet, zeg, maar dus dat is misschien iets dat het is een klein voorbeeld, maar dat is net iets te vaak gebeurt met dat soort dingen en dan, ja, dan kan ik wel voor mezelf balen dus daar verlies ik dan wel wat in als in de beleving van het hele ondernemen, want dit zijn gewoon leuke bijkomstigheid dat zeg maar ja, maar dat door gewoon. Een beetje chaotisch zijn, dat ik er dan laat ik het wel allemaal in de soep laat laat lopen, dat ik van ja, als je dus het is misschien iets kleins maar gewoon hoe het allemaal beleven, dat is dat dan.

00:06:30
Speaker 2: Zit in het grotere plaatje, volgens mij de de. Je geeft daarmee ook aan dat je een bepaald nou, je heel gehaast, dus ergens klinkt het ook: het verlies van een bepaalde rust en ontspanning.

00:06:42
Speaker 1: Ik precies ja, ja, en dat we zitten nu in mijn kamer, in mijn woonkamer.

00:06:49
Speaker 2: We bij jou het kantoor gewoon omgetoverd ook tot de podcast. Wat werkt trouwens?

00:06:57
Speaker 1: Super nee, maar juist juist waar die die rust en gewoon maar alles wat je doet, want op dit moment kan ik zeggen dat dat is denk ik waar ik heel blij mee ben. Op dit moment kan ik zeggen dat ik letterlijk met niet bezig ben, waar je het niet met de volle 100 procent achter staan, want ik heb het allemaal zelf ingevuld. Maar ik kiezen zelf voor. Om het college, als opdrachtgever heb ik liever zelf voor om een no als opdrachtgever te hebben en daar sta ik volledig achter en daar wil je ook gewoon in je beleving wil je dat ook gewoon volledig achterblijven staan en als je gewoon constant gehaald.

00:07:30
Speaker 2: Als bent.

00:07:31
Speaker 1: Was misschien een soort van bijproducten van van gewoon zo ambitieus zijn? Ja, dat is dan gewoon jammer, want je wil het allemaal gewoon iedere dag weer gewoon met de volgende procent kunnen kunnen beleven en gewoon met een voldaan gevoel in bed gaan liggen. Zeg maar, en als dat een beetje hva, dat, dat vind ik dan gewoon jammer.

00:07:49
Speaker 2: Wat is het effect dan op de, op de, als je, als je dat gehaaste gevoel?

00:07:55
Speaker 1: Ervaart tahir had ik het hier had ik het over met Joep als één van mijn beste mate, die wel een paar deuren verderop en die.

00:08:03
Speaker 2: We nog een.

00:08:04
Speaker 1: Microfoon, ja, ja, eigenlijk wel.

00:08:06
Speaker 2: Kan die vanuit zn bed, ja, precies?

00:08:09
Speaker 1: Hebben we daar nou? Hij is nu bezig om om er een business op te zetten en ja, en daarnaast nog mee bezig met een studie is aan het afronden en hij doet nog allemaal dingen in het, in de studentenwereld in een in een bestuursfunctie en hij zei ook van: ja, ik heb doe allemaal gave dingen, maar ja, ik kan het. Het is allemaal een beetje crisismanager de hele tijd.

00:08:33
Speaker 2: Is.

00:08:33
Speaker 1: Al die balletjes in de lucht houden wat ik net over hadden, ze dat ze. Ja, je hebt een bouw, je hand, die gooien zo hoog mogelijk op. Op een dag gooien die omhoog en je blijft de hele tijd naar kijken, want je ziet er maar weer naar beneden van oh, daar moet ik zometeen ook weer mee bezig, terwijl je ondertussen al weer met andere balletje bezig zeg maar, en dat en dat dat merkte ik eigenlijk zelf ook wel de laatste tijd is dat je constant Maarten en die balletjes in de lucht aan het houden bent, en je weet dat het iets in principe iets goeds is, want je hebt ervoor gekozen van oké, dit ga ik gewoon, dit ga ik gewoon doen, maar dat door dat dat ambitieuze eigenlijk net iets te veel op je bordjes is geweest. Ja.

00:09:10
Speaker 2: Het is grappig, want ik, ik kwam jouw kamernet ook binnenlopen en en één van de dingen en dat dat dat hoort natuurlijk bij jou, is dat je dat je teksten ziet hier in jouw, hé, jij maakt natuurlijk je eigen gedichten en die die deel je ook en die schrijf je op op papier en dus hier in deze kamer zie je ook een hoger.

00:09:32
Speaker 1: Nee.

00:09:33
Speaker 2: Ja.

00:09:33
Speaker 1: Ja, want verspreiden.

00:09:35
Speaker 2: Of want ik net ook al best grappig, want er eentje die maar gelijk drinkende toen ikzelf binnen lab liep en dacht: o, ja, thanks goeie reminder dat is die je daar da rechtsonder heb staan. Ja, het is want ik kan, ik weet nog niet uit mn hoofd, ik zie je nu niet, maar het gaat over het hier en nu is in ieder geval dat dat, dat gedicht.

00:09:54
Speaker 1: Die tekst, ja, daar staat rustig rustig aan, je bent altijd op tijd voor het hier en nu.

00:10:03
Speaker 2: Zo zo treffend en ik moet er nu aan het denken, omdat je dan dat ze echt overhaaste en zo herkenbaar.

00:10:10
Speaker 1: Ja, ja, ja, precies.

00:10:11
Speaker 2: Te gaan en en weer door te gaan, en het is een mooie die mindset.

00:10:15
Speaker 1: Het grappige is dat, maar ik heb deze, denk ik drie dagen geleden geschreven staat er al, zeg maar om helemaal helemaal in de startblokken om boos worden.

00:10:26
Speaker 2: Ik denk dat veel mensen hier veel aan kunnen.

00:10:28
Speaker 1: Hebben, ja, ja, zeker, zeker, en voor mij is zeg maar als ik, als ik echt nou gehaast ben, zeg maar zo een beetje door, gewoon door de werkdag heen. Ik merk dan ook gewoon letterlijk dat ik gewoon nog hardere begint te lopen, zoals jij ging net eventjes naar de inderdaad toiletten dat is de gang door, een stukje lopen als ik hier thuis aan het werk bent, ik moet effe plassen, dan merk ik geloof, ik ben gewoon heel hard de gang door aandacht lopen en niet aan het rennen. Maar dan is het soms wel gewoon dat ik tegen van oké, ik moet gewoon even, ik moet gewoon even een tandje terug, want het is de hele tijd weer, dus bijna dat dat crisismanager werken. Inderdaad, dat is echt kon, zeg maar terwijl ik dan denk van ja, ik kan nu weer heel hard naar het toilet lopen om dan weer ongeveer 15 seconden eerder weer aan het werk te kunnen gaan. Ik kan ook wel even challa, inderdaad even relaxed en dan gaan we even rustig aan doen en gewoon alles eventjes inderdaad gewoon in de moment zijn, gewoon schrijven, nadenken en dan een telefoontje of wat er maar gewoon even een tijdje terug.

00:11:22
Speaker 2: En dat is precies wat er gebeurt op het moment dat je gehaast bent. Dan ga je onbewust, ga je ook dingen gehaast doen, dus dan krijg je inderdaad dat loopt.

00:11:31
Speaker 1: Ja.

00:11:31
Speaker 2: Dat je sneller gaat lopen.

00:11:33
Speaker 1: Ja het.

00:11:34
Speaker 2: Is eigenlijk dat je naar de wc sprint gewoon.

00:11:35
Speaker 1: Ah zo van: ja, hoe erg is dat? Als ik 20 seconden later mn werk, gaat we dat we het zo zo bewust gaat, niet door me heen. Maar blijkbaar is dat dan wel een soort van uitwerking op mij, want ik ga harder naar het toilet lopen, wat echt van de zotte is. Maar ja, het gebeurt wel, ja.

00:11:53
Speaker 2: En er zit een dr, zit ook een energie achter.

00:11:56
Speaker 1: En dat?

00:11:56
Speaker 2: Dat denk ik dat dat gelijk is aan sporten. En schaatsen is ook gewoon genieten van snelheid. Ja ja, zeker, ze zit waarschijnlijk ook wel een kant in je die gewoon genieten van.

00:12:07
Speaker 1: Lets go ja!

00:12:09
Speaker 2: Ik moet hard werken.

00:12:10
Speaker 1: Ja, ik heb dat wel, zeg maar waar. Waar ik dus een aantal jaren geleden ben, nu alweer een dikke vier jaar geleden gestopt met gaten en waar ik een aantal jaar geleden dus kon genieten van om met en met mate mijn mijn, mijn teamgenoten maar het zijn natuurlijk ook gewoon je beste vrienden 's ochtends wakker te worden. Als we op trainingskamp waren of waar dan ook gewoon echt een dacht knalde, dus je samen ontbijten dan naar de, naar de ijsbaan toe ging, dat vervolgens vraag naar in zon, naar Duitsland en dan gewoon echt zo hard mogelijk door zon bocht häagen. Dat gaat natuurlijk tegen de 60 kilometer per uur en dat dat gewoon heel gaaf dat er heel veel energie er nu omdat meer schaats, kan ik er heel erg van genieten om samen met naar Joep voorwaarden, even mn beste mate, hij is met zn bol business bezig, ik ga één of andere gedicht schrijven, wat dan ook, en dat we dan in een koffietentje of hier, waar we nu zitten of op zijn kamer, gewoon op die manier aan het knallen zijn van weet je, hij is met zijn ding bezig, ik ben met mijn ding bezig en ja, ja, wat sleuren elkaar echt naar een hoger niveau en dat weet jij bent daarmee bezig. Ik ben hier mee bezig en we weten gewoon dat het uiteindelijk op iets succesvolst gaat gaat uitkomen. En dat ja, en ik heb nu volgens mij al vier keer gezegd, maar voor mij. Is dat dan stadsdichter maar dat is echt heel. Eerlijk gezegd ga ik ermee slapen, hoorde ik wakker?

00:13:31
Speaker 2: Ja, dan moeten we daarover gaan hebben. Besproken moet worden, maar ik heb je al even geïntroduceerd aan het begin, dus ik heb al verteld wat je in grote lijnen doet. Maar voordat we naar die ambitie kijken van stadsdichter kun je voor de gene die luistert even schetsen welke ballen jij dan allemaal in de lucht aan het houden bent je dan met name nu mee bezig bent?

00:13:55
Speaker 1: Nou eigenlijk is het is wat wat wat een stadsdichter zouden moeten doen is om poëzie aan de man te brengen en en dan op de manier die nu, ja, die die nu leeft of die nu werkt. Maar en je hebt de traditionele manier van poëzie, dat is zeg maar, de poëzie die in de boekwinkel negen van de tien keer tegenkomt is maar korte zinnen, hè, je kent het idee, gewoon een dichtbundel maar je hebt ook gesproken wordt. Dat kun je ook tegengekomen in de boekwinkel maar spoken word dus eigenlijk de de, de voordracht vorm van poëzie. Dus je gaat echt het dat. Dat is ook het stukje wat mij heel erg trager daarin is. Je schrijft je eigen tekst, je leert om uit je kop, je gaat op het podium staan, geen muzikale ondersteuning dichtgaat gaat uit, mensen kijken naar jou en je moet het maar gewoon redden op het podium. En dat dat maar dat, ja, dat kan ik dan ook weer heel erg romantiseren voor mezelf. Ik vind dat gewoon niet, heel ja, ik vind dat gewoon ja, ik vind het gewoon heel graag wil, simpel gezegd.

00:14:51
Speaker 2: Wat is er zo mooi, ja!

00:14:53
Speaker 1: Het is klinkt misschien beter cliché, maar ik denk juist in deze tijd waarin we leven. Alles is heel snel, dus het is een like, het is een, het is een. Het is een hele korte reactie, die je waarschijnlijk een uur later alweer bent vergeten. Het is eventjes snel. Dit is eventjes snel, dat via social media, het is een appje het is een berichtje, noem maar op, en bij zo'n poëzie slash spoken word avond is het gewoon. De telefoontjes zijn waarschijnlijk uit of in ieder geval op stil. Gaat iemand staan met zijn of haar verhaal of over dat er iemand anders. En daar wordt gewoon echt even geluisterd en dat is ook wat ik heel erg interessant. En wat ik eigenlijk gewoon prachtig vinden, is dat er een moment van luisteren wordt creëert met elkaar. En als mensen naar mij luisteren, is het niet tot het door me heen gaat van oké, jij moet het ermee eens zijn wat ik nu aan ons vertellen ben, of je moet het mooi vinden, of je moet dit eigenlijk, dat hele moeten, kan er net zo goed worden uitgehaald. Dat is gewoon van hé, jij vindt mij waardevol genoeg om naar te luisteren en je hoeft het niet mee eens te zijn. Maar ik ben ongeveer vijf minuten bezig. Eerst nog vijf minuten lang geluisterd je mag er vinden van wat je wilt en dat is gewoon helemaal oké, zeg, maar dat is wat ik. Dat is wat ik heel mooi vindt en dat is het vertaalt zich ook weer naar ja, je vragen als ze net van: hé, wat waar ben je nu mee bezig om zich te worden? Dat is eigenlijk zo veel mogelijk. Ja, bijna actie, stunts bedenken om poëzie aan de man te brengen op een manier die ja van van nu is, is die op een moderne manier. Dus dat is inderdaad via Instagram dat is naar de kaarten die inderdaad is dat van ansichtkaarten. Die hebben bijvoorbeeld een door de door de stad verstopt, op een beetje hippe plekken. Dus weet je in kroegen of in het forum, je in Groningen. En het idee is dat als mensen die dan vinden, want ik ging ze dan niet pontificaal echt neerleggen, maar als mensen die dan zeg maar een stukje poëzie vonden daar konden ze een eigen gedicht winnen, dus ze moesten ze dan een foto maken van waar ze dat hadden gevonden. Dan moeten ze mij in en dan konden ze een een berichtje sturen van hé heb je gedicht gevonden. Ik zou graag een gedicht willen over ja, waar ze dan ook, maar wij komen en dan als beloning zijn, maar van het vinden van een van een gedicht kon ik ze dat dan geven.

00:17:19
Speaker 2: Het klinkt als een uitnodiging voor mensen om te onthaasten.

00:17:23
Speaker 1: Ja, ja, ja, dat zich heel goed, ik denk dat dat het is. Ik denk dat dat het het weet je wel, vanaf vanaf het eerste moment gaat er wel een of een of wat dan ook weer gaat. Er hoor je alweer dus.

00:17:35
Speaker 2: Inderdaad, waar we het net over hadden, ook dat dat dat gas geven met met 60 kilometer per.

00:17:42
Speaker 1: Ja, ja, ja, net niet eruit vliegen, zeg maar.

00:17:47
Speaker 2: Die ballen de lucht in!

00:17:49
Speaker 1: En dat en dat is ook gewoon wat het voor mij is. Als ik heel erg gehaast ben, dan weet ik dan: op een gegeven moment merk je dat ik kan daar een uur zijn, kan daar een minuut zijn van? Goh ik ben echt Jezus, ik heb zoveel dingen in mn kop, ik moet gewoon even onthaasten inderdaad, en lezen is voor mij dan. Ja, ja, werkt gewoon, zo kan dat bieden.

00:18:12
Speaker 2: Kan ik het ook zien als een oude vorm weer terugbrengen naar een nieuw publiek of een nieuwe generatie?

00:18:19
Speaker 1: Ja, alleen in, op hun manier, zeg maar wat je, net als of op onze manier van nu, want als als mijn doel zou zijn om zoveel mogelijk jongeren of gewoon mensen wat breder getrokken weer naar de boekhandel te laten gaan, wellicht zou het lukken maar ik denk dat het gewoon niet per se meer van nu is. Niet dat dat helemaal niet, dat ik wel deze nu zegt: van boeken, boeken, anders kun je kun je opdoeken helemaal niet. Zelfs. Maar ik denk gewoon om poëzie en taal en gewoon zeg maar literatuur, zeg maar levend te houden, moet het meegaan met ja, de stromingen van nu. Dus social media is daar natuurlijk in mn eentje, eentje van die heel erg gepraat en daarom probeer ik ook iedere dag nou, het is wel een stukje tekst, dat wat wat daar ligt te posten, op hun eigen in in zn kwamen en je merkt wel dat mensen het is maar aan de reacties die ik krijg en ook al een beetje aan de volgens die ik nu begin te genereren, merk ik gewoon dat mensen het wel heel fijn vinden om even dat dat dat dat moment te hebben van nou ja, zo'n de tekst te lezen. En daarna heb ik dan weer een andere, kijken naar van te veel op je bordje door al het opscheppen het is, het is heel speels maar het is wel even zo'n moment van hé, wat ben ik eigenlijk aan het doen en wat zou ik moeten doen? Of hoe zou ik het moeten doen? Het is, dat is dan mijn invulling, maar voor jou zou het dan weer anders zijn en voor alle andere 1000 mensen zal dat ook weer anders zijn. Maar dat is even prima allemaal. Het is maar wat dat bij jou trickett en ja dat dat.

00:20:00
Speaker 2: Zon tekst die je dan net ook noemt en die je dan deelt: hoe ontstaat zoiets ontstaat die juist vanuit die 60 kilometer hangen?

00:20:10
Speaker 1: Of ons.

00:20:11
Speaker 2: Ook vanuit dat.

00:20:13
Speaker 1: Haasten eigenlijk eigenlijk beide. Ik vertelde net dat ik dat ik regelmatig s ochtends dan om kwart voor zeven heb. Heb je crosby de lessen? Nou, dat vind ik echt supergaaf op het moment dat we dat mn wekker gaat, denk ik wel erg vroeg. Wat deed ik mezelf ook weer aan? Maar vaak zeg maar de de de de. De stad is nog niet echt wakker. Weet je, als je om acht uur te laat zich tussen acht en negen, als je dan hier door de stad fietst dan is iedereen gehaast, ze. Maar het is, het is echt sprint over de kruispunten en hierover de singles is iedereen hebben we gezegd met zn bek op het stuur, het haast omdat het al vier voor half negen is en je moet om halfnegen binnenlopen het is zo gestrest en om als ik hier om half zeven, op vijf over half zeven wegga dan is dat nog niet en dan kun je in echt letterlijk. In alle rust kan ik mijn dag starten en dan is het een uur behoorlijk zweten en kapot gaan. Maar ik kon dan thuis, dan ben ik ook nog even voor alle drukte aan en dan ben ik al heel erg actief. Maar mn omgeving is heel erg rustig en ik heb het idee dat ik dan dan ja, dan schrijf ik ook het het meest. Dus ik probeer mijn dag op een manier te beginnen waarin ik het nou ja, waarvan ik van mezelf weet. Dan ga ik gewoon inspiratie. Hebben en ja, dan schrijf ik dus van dat soort korte tekstjes en soms is het heel veel, soms is het een regel.

00:21:39
Speaker 2: Dus de meeste teksten die we voorbij zien komen design in de ochtend uren op papier gekomen.

00:21:45
Speaker 1: Of in de ochtenduren of richting het slapen gaan, zeg maar dus dat ja, dat is, zeg maar als het ik heb, ik heb, denk ik wel rust om me heen nodig om tot dit soort teksten te komen. Zeg maar dus of als iedereen weer thuis, gewoon thuis zit en richting richting bed gaat, dus dan is het lekker rustig. Dan vind ik het heel fijn om te schrijven of wanneer iedereen aan het aan het wakkerworden.

00:22:11
Speaker 2: Is een deel van je leven. Bij een kunstenaar ben je bezig met met met deze kunstvorm en tegelijkertijd ben je natuurlijk in je in je werkende leven ook ondernemen.

00:22:20
Speaker 1: Ja.

00:22:21
Speaker 2: Hoe verhouden die twee zich met elkaar?

00:22:23
Speaker 1: Steeds minder stroef eigenlijk, want nou ja, we hebben we het net ook al gehad over weet je, over dat gehaast en best wel een stressvol leven. Ik denk dat iedere ondernemer het kan beamen van: ja, het is soms gewoon even kut en het is anders gewoon even heel echt, echt echt gewoon flink stressen maar ondertussen moet ik wel ervoor zorgen dat ik me m'n hoofd koel houden en mn kop boven water houden, als het nou in zon periode bijvoorbeeld, want dan gaan de centen wat omlaag. Maar ik wil wel blijven doen wat ik doe en dat is schrijven. Maar ja, hoe kan ik daar dan geld mee blijven verdienen en hoe blijven creatief?

00:23:01
Speaker 2: Wat doet dat met je creatief ook dat vraagstuk in je hoofd hebt?

00:23:05
Speaker 1: Nou, tot nu toe heeft dat eigenlijk nog helemaal niet echt parten gespeeld. Of ik noemde net wel, ja, steeds minder stroef, want het, het was gewoon voor mezelf een balans weten te vinden en soms ging dat goed is misschien dat niet goed, maar dat was niet per se omdat ik heel veel stress had. Het was gewoon het de ene kant ondernemen en de andere kant gewoon het slot van kunstenaars. Leven, zeg maar naar voren blijven brengen op dagelijkse basis eigenlijk maar wat ik bijvoorbeeld, als ik nu terugkijk naar dag één van de krone periode van de quarantaine zeg, maar we hadden het die voordelen al even over dat toen dacht ik: echt, ik ga blut zullen we, dit is echt, het is echt verschrikkelijk. Ik heb geen flauw idee hoe ik nu geld moet verdienen, ik had ook geen online verdienmodel wat dan ook. Dus ik dacht van: ja, hoe ga ik dit doen? Paniek, ja, echt, ja, ja, ik kom er. Daarvoor kon ik me niet de laatste keer herinneren dat ik moeten huilen, want dat heb ik gewoon niet zo snel, maar ik heb dan echt echt met m'n vriendin op het terras zaten we toen nog zeg maar ja, die eerder, een dag daarvoor dus eigenlijk, en dat ik echt wel, ik het gewoon echt niet. Ik heb echt geen flauw idee wat ik nu moet doen en ja, vervolgens ging ik eigenlijk heel erg krampachtig proberen vast te houden aan de opdrachten die ik gepland had staan. Maar die nu dus heel onzeker, omdat ze dus blijkbaar, toen ik in één keer gecanceld werden, wat ook begrijpelijk is. Maar toch probeer ik een soort van krampachtig aan vast blijven houden. Nou, misschien kan het wel zo, misschien kan het wel zo, maar het was heel erg tegen de wind in denken en handelen. En toen dacht ik van hé, dat was echt na drie dagen, na drie dagen, echt echt strijden, echt echt echt paniek alom, zeg maar dacht van hé, ik moet gewoon switch, ik moet gewoon even 180 graden draaien, maar ik wil het wel op mijn manier doen. En vervolgens werd dat gewoon. Werd dat voor mij iets wat ik in een soort van driehoekje begon te denken, van oké, ik wil blijven doen wat ik doe en dat is schrijven. Ik wil in deze periode mensen een hart onder riem blijven, we blijven steken of kunnen steken en als ik er nog wat bij verdien, is het lekker meegenomen. Dus in die driehoek begon ik zeg maar wat wat te bedenken en uiteindelijk is dat een een gedichten actie geworden waar ik voor mensen of dat mensen mij konden benaderen, van hé, ik wil in deze periode die en die een hart onder riem steken door een persoonlijke gedicht. Zijkamer we dan met input nou, dit is dan voor mn moeder of voor een kennis of voor die of misschien wel een opdrachtgever, wat dan ook, voor mn baas, en ik schreef dan een gedicht voor diegene zo dat. Zij, de mensen konden verrassen met een persoonlijk gedicht op zo'n a drie fel ja en dat, en dan konden ze zelf bepalen wat ze betaalde. Ik stuurde een tikkie van één euro en die konden ze. Dan konden ze het bedrag zelf aanpassen en de één maakte 15 euro over en andere maakte heb ik ook gehad 300 euro over en zo daar, zo is daar een een soort van ja, deels online het verdienmodel uit ontstaan.

00:26:13
Speaker 2: En ik kreeg aandacht. Ik ik kan me herinneren stond in de krant.

00:26:16
Speaker 1: Ook het werd.

00:26:17
Speaker 2: Opgepikt en mensen vonden het echt tof dus geen zn eigen leven leiden.

00:26:22
Speaker 1: Ja.

00:26:23
Speaker 2: En dan vind ik het zo mooi dat je dat je het proces nu beschrijft, want veel mensen zullen de krantenkop zien en zullen de foto zien en dat zien als oké.

00:26:33
Speaker 1: Succesvol.

00:26:34
Speaker 2: Precies de winst en mij nog doet het gewoon effetjes zo.

00:26:38
Speaker 1: Ja.

00:26:39
Speaker 2: En weinig mensen zullen die drie dagen van tevoren.

00:26:44
Speaker 1: Van.

00:26:45
Speaker 2: Waarin je door zon die op dat moment.

00:26:47
Speaker 1: Ja.

00:26:48
Speaker 2: En je hebt volgens mij een aantal essentiële vragen moeten stellen aan jezelf.

00:26:52
Speaker 1: Ja zeker.

00:26:53
Speaker 2: Je bent nu twee jaar gecombineerd om aan dit vak en als ondernemer.

00:26:59
Speaker 1: Ja.

00:27:01
Speaker 2: Ik kan me voorstellen dat dan ook de opnieuw de vraag komt van ja, wil je dit wel of is dit iets waar je gewoon maar je moet stoppen? Is dat door je hoofd geschoten?

00:27:11
Speaker 1: Ja, ja, ik zou echt ik zou echt glashard liegen had gezegd dat er niet doorheen te gaan van oké, nou, het eerste waar ik nu ga doen is gewoon ergens in loondienst baantje pikt ze maakt niet uit wat ik heb, zelfs met een paar mate van mij die in de horeca werken, die werkte je bij de ehm. Ja, hun werk viel natuurlijk ook stil en via hun heb ik hebben we nog een nacht in in winschoten hebben we daar gewoon een oordeel pikken voor koopjes drogisterij punt NL, echt het ja, sorry voor de mensen die daar werken, maar echt het, het is echt het meest geestdodende werk dat ik moet maken om voorstellen en ik dacht van ja.

00:27:49
Speaker 2: Alles toch wel even een gedicht erop.

00:27:53
Speaker 1: Het is bij ons blijft sterk, wij hebben dat.

00:27:57
Speaker 2: Echt iets over waarin je ook banen, je in een zoekende waar ze een bewegende was, naar oké, wat wordt maar volgende stap is.

00:28:04
Speaker 1: Dat.

00:28:05
Speaker 2: Dat betekent dus ook kijken van oké je welke verdien, verdienmodellen of waar er precies?

00:28:12
Speaker 1: Precies, want het is gewoon echt zo uit het uit het niets verschenen, zeg maar, moet je gewoon in één keer blijven presteren, op jouw manier om maar ook geld te verdienen aan je kop maar boven water te houden in een in een omgeving of gewoon in één keer in de letterlijk in een wereld van complete onzekerheid, echt echt maar dat je dat iedereen het waarschijnlijk met de handen in het haar van, ja, ik heb geen flauw idee wat ik nu moet doen, op welk vlak dan ook, financieel vlak, of gewoon om voor sommige mensen maar je kop een beetje rustig te houden. Ik denk dat er genoeg mensen met wat wat klachten uit de kan, het er eigenlijk over. Ik heb gewoon, ik heb gewoon dat contact nodig, dat fysieke contact, zeg maar.

00:28:55
Speaker 2: Ja, ik zie je heel veel dat daar ook heel veel winst mee behaald is, juist doordat je ontdekt wel wat je mist of doordat je.

00:29:01
Speaker 1: Eigenlijk.

00:29:02
Speaker 2: In een crisis terecht komt en en en het kan ook zijn dat je in een identiteitscrisis terecht bent gekomen, een periode dat je echt jezelf weer moet afvragen. Ik herken het ook bij mezelf dat ik mezelf weer drong naar binnen te keren en te kijken van oh, ja.

00:29:16
Speaker 1: Wat wat?

00:29:17
Speaker 2: Wie ben ik en wat ik nu en en stilstaan bij waar je mee bezig bent?

00:29:22
Speaker 1: Hè!

00:29:23
Speaker 2: Is de een waardevolle periode 100 procent, maar geen leuke periode?

00:29:27
Speaker 1: Echt geen leuke, nee, nee, nee.

00:29:30
Speaker 2: En dan heb je dan kun je eigenlijk stellen: nu, dat stuk heb je ook over en je bent nu echt een stap verder. Wat is iets in je leven? Wat je, als je kijkt naar deze reis, wat je nu doet, eigenlijk het grootste ding wat je voor jezelf hebt moeten overwinnen?

00:29:48
Speaker 1: In mijn hele leven.

00:29:49
Speaker 2: Ja, als je kijkt nu wat je wat je nu doet en de stap die nu maakt als als als als als ambitieuze dichter en en de droom stadsdichter te zijn.

00:30:02
Speaker 1: Ja, dat is voor mij echt gewoon deze periode. Kijk nu nu, alles begint weer een beetje op gang te komen, volgende week weer mijn eerste optreden en nou begint allemaal weer op gang te komen. Dus het voor het relatief makkelijker, maar de drie maanden die dag die daarvoor afspeelde ehm was echt is, is denk ik, echt één van de meest uitdagende periode die ooit voor mij geweest. En ehm, dat komt gewoon omdat ze maar zoveel in één keer op je bordje komt en dat weet je dat niet alleen voor mij, maar gewoon in principe voor de hele wereld en en dat was voor mij ook nog een soort van de emotionele klap, niet om het zeg maar voor mij of voor mij was het nog erger, niet niet op die manier gezegd, maar gewoon van ik heb het eeuwige ervaren, als het ook nog een emotionele, of dat ik heel erg ja, je bent gewoon letterlijk aan het werken aan je droom en ik durf te zeggen dat dat zeg maar heel veel te wachten stond in die maanden. Dat is de afgelopen maanden, wat dus niet heeft door kunnen gaan. Ik zou in april zou ik voor het grote publiek dat ik voel ik ooit zou gestaan hebben hier in de grote zaal van het van de oosterpoort dan ben ik de dichter van de avond, in samenwerking met het noord Nederlands orkest, waar waar ik dus de tekst volschrijven en dat zou gewoon 1100 man voor je neus zijn. Dat, dat viel gewoon allemaal in één keer weg, dus dat daarmee bedoel ik voor mij was dat zeg maar, was dat zo'n ja, zon verwerken? Ja, het is echt echter het verwezenlijken van van een droom van voor zo'n grote, voor zo'n groot publiek staan. Ik heb daar twee jaar daarvoor was daar aan het optreden in diezelfde zaal, na één van mijn voorbeelden natuurlijk en dan zag ik hem daar in z'n uppie op dat podium staan, gewoon voor een spoken word stijl, zonder muzikale ondersteuning. En voor mij was het echt van ja, en nu sta ik daar gewoon zelf. En dat die poten werden in één keer echt heel hard de ronde, vandaag getrapt door de natuurlijk de hele quarantaineperiode nogmaals van, daar lag dan voor mij de emotionele klap, maar ook gewoon ja, de ja, de de uitdaging van ga ik mijn kop boven water houden op meerdere vlakken, emotioneel, financieel gaat het allemaal lukken en dat is goed gelukt, gelukkig.

00:32:25
Speaker 2: Respect.

00:32:26
Speaker 1: Dank je.

00:32:27
Speaker 2: Heel mooi, en je hebt het over je droom: stadsdichter worden van groot!

00:32:31
Speaker 1: Ja.

00:32:31
Speaker 2: Vertel: wat is de droom en wat?

00:32:33
Speaker 1: Wat hoe?

00:32:34
Speaker 2: Die het voor je wat zijn, de beelden die dan s avonds door?

00:32:37
Speaker 1: Jou hoofd!

00:32:39
Speaker 2: Schieten.

00:32:40
Speaker 1: Het is het is en dat is gewoon een kroon op het werk van de afgelopen twee jaar. Dat is ongeveer en het is het is, het is een voor mij is de dichter zijn aan zoveel mogelijk mensen mijn tekst te laten horen en nogmaals, niet om met de insteek ze moeten het er allemaal mee eens zijn en ze moeten dat allemaal mooi vinden. Helemaal niet. Maar ik wil gewoon vanuit: ja, het is zeg maar een soort van ambacht, van poëzie, zeg maar omdat het zoiets traditioneel is, maar dat wil ik, wil ik het alsnog aan de mensen aan de jongeren van nu weet je die naar behoorlijk wat uren per dag, ikzelf ook met je kop in je telefoon zit, weet je, zeg, maar, je bent of veel plekken, maar niet hier, omdat je dat je eh, weet ik veel, dan zit je weer te zwaaien door iemand, verhaal die op vakantie zijn, dieet, op een in, die heeft dat er heel, die zit weer in een heel mooi mooi restaurant en noem maar op en dat en dat dat dat uit het hier trekkende gebeuren zeg. Maar ik denk dat poëzie daartoe in staat is, om dat te onthaasten en je meer naar het hier te trekken en ik denk dat stadsdichter zou voor mij een hele mooie positief te zijn om dat past zoveel mogelijk mensen te kunnen waarmaken dus dat is even even ja, hoe ik ernaar kijken en dat dat, dat zou het voor mij dat zou. Het voor mij bieden.

00:34:07
Speaker 2: De beloning, de kroon op het werk.

00:34:10
Speaker 1: 100 procent, ja, echt, dat is echt, eh ja, ik ik echt na, ik. Ik kan er bijna al onrustig van worden, of bijna. Ik wordt er gewoon echt echt ontzettend onrustig van als ik er nu over na te denken van oké, in september beginnen met de sollicitatie, een eind januari, begin februari. Internet is 21 is de bekendmaking.

00:34:30
Speaker 2: Vertel even, wat is het proces? Wat is er voor nodig? Dus dus je hebt de droom is heel.

00:34:34
Speaker 1: Helder maken? Ja, hoe wordt?

00:34:35
Speaker 2: Je stadsdichter.

00:34:37
Speaker 1: De de stadsdichter van nu af start, dichteres van u is rene lut en nou ja, die ken ik persoonlijk en ik ben zelf ongeveer vier jaar geleden begonnen. Kleine vier jaar geleden begonnen met me echt, ja, dat optreden en het zelf echt teksten schrijven. En dat ging eigenlijk als volgt: ik was net gestopt met schaatsen en ik wilde gewoon kijken. Ik kan me er zelf een jaar de tijd gegeven omdat ik die had. Als ik mezelf een jaar de tijd geven om iets anders te vinden, is dat wel in verhouding aan het simpele omgegaan daar wel eens een spoken, word avond en ik zag daar maar iets heel plat en een maat van. En ook spoken word je daar op het podium en het enige wat eromheen ging, was ik wil nu op dat podium staan en niemand zou door hebben dat mn eerste keer is, maar een soort van arrogantie wel eigenlijk. Maar ja, het was wel wat ik voelde en in de pauzes ben ik naar René lut gaan, die dat toentertijd organiseerde en zij kende mij niet, kende haar niet, want ik zei van: hé, wat moet ik doen om de volgende keer op het podium staan en zij was er al, ze was al een gevestigde naam en zij was dus blijkbaar ook al bezig toen om stadsdichter te worden. Is dat uiteindelijk nu dus bijna nu, anderhalf jaar geleden geworden en ja, dat dat ook doet het ook hartstikke goed.

00:35:52
Speaker 2: En dat is iets wat altijd wisselt.

00:35:54
Speaker 1: Dus dat gaat iedere twee jaar, ja.

00:35:56
Speaker 2: Twee jaar is waar.

00:35:56
Speaker 1: Nieuwe stadsdichter ja, ja en ja, die dus. In principe kan iedereen meedoen dus mocht je nog een, mocht je nog ambiëren stad ligt te worden.

00:36:08
Speaker 2: Mooi dat je dat ook zegt, want dat dat zegt ook iets over het niet denken van oké, allemaal concurrentie, of.

00:36:14
Speaker 1: Ik moet het, nee, ik moet die.

00:36:16
Speaker 2: Hebben, maar er zit daar zit ook een, ja, het is sowieso een vastberadenheid in.

00:36:21
Speaker 1: Jou.

00:36:22
Speaker 2: In jouw verhaal en in jouw.

00:36:24
Speaker 1: Je daar zeker, zeker, nee, ja, ik vind het juist kijk als het, als het twee andere waren die die mee zouden doen en ik zou ik zou de gelukkige eerste zijn, zeg maar ja, dan zou ik ook heel blij zijn met de positie. En maar ik weet gewoon dat er behoorlijk wat animo vereerd en ik weet gewoon dat er ook echt echt heel veel goede dicht dichters hier in het noorden rondlopen, waar ik allemaal tegen moet opboksen en ik moet ik toegeven, dr zijn ook echt wel genoeg dichters en schrijvers die beter betere teksten schrijven dan ik vind ik. Maar ja, het gaat uiteindelijk wel een totaalpakket van. Hé, ja, durf je ook voor een camera te staan, ben je een beetje mondig durf je op een podium te staan? Ja, je het, het gaat om dat te totaalpakket van hé, in hoeverre ben jij in staat om poëzie aan de man te brengen op op een, op een manier die van nu is? En ja, daarin durf ik wel vrij zelfverzekerd zeggen dat ik dat kan tof.

00:37:26
Speaker 2: Wat houdt het dus in? Je gaat solliciteren, je hebt een stuk wat je op tekst gaat doen, maar ja, wat wat? Wat? Wat zijn meer?

00:37:32
Speaker 1: Die daar!

00:37:33
Speaker 2: Hoor.

00:37:33
Speaker 1: Ja, je schrijft een plan wat je wilt doen als je daar wat je wilt doen met je stad. Dichterschap maar ik wil me heel erg gaan richten op jongeren en in het bijzonder wil ik mag gaan richten gaan richten op jongeren in de jeugdzorg daar heb ik al een project mogen doen, of eigenlijk een pilot mogen doen van tien weken voor jeugdhulp Friesland, dus dan wel, dat was in een behandelcentrum van ja, van jeugd door Friesland, waar ik dan met de jongeren die daarna komt, mocht ik één op één, weet je in een afgesloten ruimte, mocht ik dan met te gaan schrijven, maar dat is waar echt, dat het echt waar een stuk van mijn hart ligt en dat wil ik dat heel erg naar voren laten komen in dat plan, als ik stad zich te worden. Het is eigenlijk wat gewoon gaat gebeuren, maar goed, dat zeiden.

00:38:19
Speaker 2: Wat is de kracht van jou? Wat maakt dat je? Ja, wat zou je? Aan de ene kant kun je zeggen: oké, dat zou arrogant en je zei net arrogant. Aan de andere kant zit daar ook. Daar zit iets achter, wat ja, wat vastberaden is en een een een een zekerheid is. Zet je dat bewust in? Of is dat iets wat? Ja, hoe?

00:38:42
Speaker 1: Hoe werkt dat? Ja?

00:38:45
Speaker 2: En daarmee bedoel ik dat je die stelligheid gewoon.

00:38:46
Speaker 1: Zegt van ja, het is ik, ik denk dat iedereen iedereen kijkt. Voor mij is dat het de de rol van stadsdichter aannemen. Maar ik denk dat iedereen in zijn hele leven wel momenten of dingen tegen composities tegenkomt waarvan je denkt van: ja, dit, dit is mij gewoon op het op het lijf geschreven en dit is gewoon iets wat ik, wat ik wil doen. Dit is wel iets wat ik ga doen. Is het niet vorig jaar, dan wordt het wat dit jaar en en er zeg maar gewoon iets waar je zo'n zo'n overtuiging in, bijvoorbeeld van ja, dit is gewoon wat ik wil, dit is gewoon wat ik kan en ik ik vind gewoon dat ik dit mag, deze rol gewoon mag aannemen. En ja zit daar misschien een een, een, een, een schuur, een stukje arrogantie en misschien wel, maar het is wel.

00:39:32
Speaker 2: Misschien een beetje on Nederlands of misschien niet iets wat we, wat we onszelf heel snel gunnen. En laat ik het dat dan ook daar persoonlijk trekken. Het is ook iets wat hè, bescheidenheid wordt verdiend, sneller applaus vaak dan iemand die heel duidelijk zeggen: dit is wat ik wil en hier heb ik dit, dit, dit hoort gewoon bij mij. Dit is voor mij, terwijl dat dat tweede, ja, daar zit veel meer kracht achter, het best wel veel meer energie ook.

00:39:58
Speaker 1: Ja, maar ik zou ik, ik zal nooit zeg, maar ik, ik wil het. Het liefst wil ik het iedere dag van de daken schreeuwen, van ik wil stad te worden en ik ben oprecht alles. Ik ben letterlijk mijn leven er aan, de toewijding om om stadsrechten te worden, maar nog meer om gewoon mijn ding te kunnen doen en dat is schrijven. Maar ik zou nooit, maar hoe hard ik het ook van de daken schreeuwen, ik wil en ik ga gewoon stadsdichter worden, ik zou het nooit, ik zal nooit het iemand anders daarvoor naar beneden halen. Dus ik zal nooit zeggen: oh, de stadsdichter van nu, ik kan het veel beter. Dus ik moet voor nee, helemaal niets daarvan. Ik weet gewoon dat ik dat goed zou kunnen, omdat ik nu al eh eigenlijk heel veel dingen doe die je op je bordje krijgen als je stadsdichter worden. En ik wil het gewoon heel graag, maar daar heeft in principe heeft niemand anders daar iets mee iets mee te maken, en dat wil ik wel.

00:40:55
Speaker 2: Dat wil je dat zegt en dat is dat gaat volgens mij ook. Kijk, als je kijkt naar winnaars en winnen, dan denkt dan dan lijkt het alsof je alleen kunt winnen als andere ook verliezen. Precies het nu ook stelt is: ja, ik kan winnen en de andere kant ook weer een beetje kunnen. Iedereen kan, je kan met elkaar winnaars zijn, precies het hoeft niet ten koste te gaan.

00:41:16
Speaker 1: Ja, dat dat dat is, zeg maar dus het ja, het is misschien een beetje on Nederlands om op de daken we gaan staan en dat maar van de daken te schreeuwen. Ik ga dit gewoon doen en ik ga dit gewoon winnen en noem maar op. Maar het laatste wat ik ermee bedoel, en ook het laatste wat ik ermee zou willen, is om iemand anders daar tekort mee te doen of ja tegen de schenen te trappen.

00:41:37
Speaker 2: En volgens mij, ik. Ik gun dat meer mensen, die energie, die boodschap en dat dat ook mee kunnen krijgen, dus ik hoop dat dat overblijft komen in je teksten zijn, in datgene wat je, wat je, wat je deel met de wereld.

00:41:48
Speaker 1: 100 procent.

00:41:50
Speaker 2: Stadsdichter.

00:41:51
Speaker 1: Ja.

00:41:52
Speaker 2: 2021 wat als je het?

00:41:55
Speaker 1: Niet wordt nou, dan ga je percelen ik eerst echt een flinke bomen met een minder flink alcoholpercentage dr. Nee.

00:42:08
Speaker 2: Een hele band met een hele rij!

00:42:11
Speaker 1: Ja, nou, punt, één meter bier wegnemen.

00:42:15
Speaker 2: Dit.

00:42:17
Speaker 1: Mijn vrienden zullen niet lachen, want die weten dat als ik één ding echt, dat het allemaal niet kan, dan is het snel drinken.

00:42:23
Speaker 2: Daar kun je goed onthaast.

00:42:24
Speaker 1: Dus dan ga ik me name toespitsen nee, nee, als ik het niet wordt, ja, ja, dat zou ik echt, ja, dat zou, dat zou heel, heel makkelijk gezegd, echt echt heel kut zijn, want ik heb nu een maand geleden tegen mezelf gezegd: komende zes maanden staat gewoon in het teken of staan in het teken om stadsdichter te worden. Dus ik ga wat minder geld verdienen, gaan, wat meer tijd van mezelf kopen, zeg maar om projecten te doen naar die het kant gewoon groter maken, dat je stadsdichter wordt, om een beetje laat zien van: hé, je bent geschikt. Dus ja, dat zou heel zuur zijn. Maar als ik het niet woord, ja, ik ja, ik ik, ik. Ja, dit is gewoon dit is gewoon wat ik wil doen. Dus dan dan maar over twee jaar, dan is het maar gewoon even op het tandvlees en ja dan ja, dan dan ga ik met andere dingen doen en wat die dingen zijn, terwijl je iets met schrijven zijn, maar wat ze zijn, weet ik nog niet. Ja, zo ga in ieder geval door.

00:43:19
Speaker 2: Tof als je luistert, dan ben je ongetwijfeld ook benieuwd naar de teksten die die jij die meiden op papier zet en en deels en ongetwijfeld ook benieuwd, hoe dan die road toe. Dus de grote vraag is ook: hoe: hoe kunnen we je volgen, hoe kunnen we je werk blijven supporten en en en hoe? Ja, hoe kunnen we nog meer kennis met jou maken?

00:43:43
Speaker 1: Ja, het meeste gaat via via Instagram ook doe ik veel via linkedin maar dat zijn eigenlijk twee, twee eh online platform. Waar waren eigenlijk wel gewoon dagelijks iets, iets op post? Dus ja.

00:43:58
Speaker 2: Onder de naam mijn rol hamming.

00:43:59
Speaker 1: Kunnen mensen je gewoon, dus daar.

00:44:02
Speaker 2: Hartstikke goed, mooi ter afronding. Laatste vraag, eigenlijk een zin om af te maken.

00:44:08
Speaker 1: Ehm.

00:44:08
Speaker 2: Een winnaar is voor mij iemand die.

00:44:14
Speaker 1: Die een doel stelt en alles voor durft te laten vallen, er gewoon zegt: ik ga dit doen, want ik heb dit voor hemzelf gesteld en even later kan zeggen: ik heb het behaald.